ابتکار جوانان انقلابی /نهضت بیلبورد و ترسی که به جان بعضی ها افتاده است+تصاویر

نهضت نصب بیلبوردهای مفهومی با طراحی هنری زیبا و قابل فهم به یک پدیده جدید و اثرگذار در فضای سیاسی- اجتماعی- فرهنگی برخی کلانشهرها، به ویژه تهران بزرگ تبدیل شده است.

به گزارش پایگاه خبری- تحلیلی “خیبرآنلاین”، با روی کارآمدن دولت یازدهم و نگرش های جدید و سوال برانگیز دستگاه دیپلماسی ظریف و دوستان در بحث مذاکرات هسته ای و خوش بینی مفرط به دشمنان ملت ایران، نصب بیلبوردهایی که از 30 شهریورماه با رویکردی اجتماعی- فرهنگی آغاز شده بود، به مسایل مربوط به امور بین الملل راه پیدا کرد.

براساس این گزارش، اولین نمونه از بیلبوردهایی که همزمان با دفاع مقدس، خیابان های تهران را درنوردید، با عنوان “جنگ، کار تا پیروزی” در سطح معابر خودنمایی کردند:

در این بیلبوردها، با کنارهم قراردادن دو تصویر از رزمندگان دفاع مقدس و جهادگران عرصه کار و تولید، رفتار دیروز و امروز این دو طیف را یکسان دانسته و اهتمام بر هردو مساله را منجر به پیروزی ملت ایران اعلام می کند.

همزمان با طرح فوق، دومین بیلبوردی که در فضای توامان اجتماعی- فرهنگی توانست نظر مخاطبان را به خود جلب کند، طرحی بود با عنوان “ادامه دارند هنوز…”:

در طراحی این بیلبورد نیز تلاش شده بود پلی میان جوانان دیروز جبهه های نظامی با جوانان امروز عرصه های پیشرفت علمی زده شود و هدف و نتیجه نهایی هردو را یک مساله دانسته و هر رفتار را همپوشان رفتار دیگر به حساب آورد.

در همان ایام، برخی بیلبوردها و بنرهای دیگر نیز طراح شد که بازتاب چندانی نداشت و اکثرا در فضای اینترنتی میان سایت ها و وبلاگ ها دست به دست می شد. به عنوان نمونه دو طرح “X-Ray” و “ایران فربانی ترور” از جمله آنها بودند:

تا اینجای کار، نه تنها کسی مخالفتی نداشت بلکه با استقبال از آن، تلاش می شد تا محدوده هدف گذاری های بیلبوردی در همان مقولات اجتماعی- فرهنگی خلاصه شده و به مسایل دردسرساز برای برخی ها ورود پیدا نکند.

اما نصب اولین بیلبورد با رویکرد دیپلماتیک، در سطح عمومی پایتخت به مذاق برخی متخصصان “دیپلماسی لبخند” خش نیامد و خشم آنها را برانگیخت.

اول آبان 92، تهرانی ها در بحبوحه مذاکرات هسته ای و زمانی که برخی ها سرگرم بزک کردن چهره دشمن ملت بودند، تصاویر جالبی را در سطح معابر می دیدند که به این تصاویر، به سهولت توانست پیام خود را به ذهن مخاطب ارسال کند. بیلبوردهای “صداقت آمریکایی”:

طراحان این بیلبوردها در تعریف کار خود آورده اند: “این مجموعه چندماه پیش از مباحث داغ امروز در باب مذاکره تولید و آماده ی عرضه شده بود؛ لیکن ابراز تمایلات دو طرف در ایجاد یک ارتباط رو در رو و صادقانه، با وجود عهدشکنی های تاریخی دولت مردان آمریکا، ما را بر آن داشت تا فرصتی را تحت عنوان آزمون صداقت، دست نگهداریم. صداقتی که تشدید تحریم ها و تکرار ادبیات تهدید از سوی آقای اوباما، در اولین مواجهه ی خود با نتانیاهو، آن را لگد مال کرد…”
در واقع خانه طراحان انقلاب اسلامی با طراحی و نصب این بیلبوردها، تیر خلاص را به خوش بینی برخی افراد شلیک کردند و با به تصویر کشیدن یک مرد با ریش پروفسوری به عنوان نماینده ایران و یک فرد شیاد، دورو و منافق صفت به عنوان نماینده آمریکا در آن سوی میز، که برخلاف ظاهر شیک و دیپلماتش، یک نیمه پنهان کاملا وحشیانه و غیرقابل اعتماد دارد، این پیام را به رهگذران منتقل کرد که با آیا با چنین فرد دووجهی، می توان مذاکره ای صادقانه و قابل انتظار داشت؟

عمر این بیلبورد در خیابان های تهران به کمتر از یک هفته رسید به جهت آنکه فشارهای مختلف بر مدیریت شهری اعمال شد و برخی افراد نیز که ظاهرا تاب تحمل فشارها را نداشتند، دستور به جمع آوری آن دادند اما هم گروه فشار و هم جمع کنندگان به خوبی می دانستند که این بیلبوردها، اثر خود را گذاشت و به جرات می توان گفت یکی از اولین جرقه های انتقادی نسبت به مذاکرات غیرخوش بینانه هسته ای و توافق ضعیف ژنو با نصب همین بیلبوردها زده شد به نحوی که پس از اعلام خبر جمع آوری آنها، پوسترهای آن میان مردم و جوانان انقلابی دست به دست شده و در شهرهای مختلف نیز، نمونه هایی از آنها در سطح معابر نصب گردید.

8 روز پس از اولین طراحی انتقادی نسبت به مذاکرات و دستور جمع آوری آنها و در شرایطی که به 13 آبان و همچنین، آغاز ماه محرم نزدیک می شدیم، این بار، طرحی جدید در تابلوهای پایتخت خودنمایی کردند؛ “با ما باش، در امان باش”:

در این طرح، به امان نامه ای که از سوی دشمنان سیدالشهدا(ع) برای برخی اصحاب امام ارسال شده بود پرداخته شده و دست دراز کردن اوباما را در راستای همان امان نامه ارزیابی شده بود. این طرح نیز توانست ذهن جستجوگر مردم را به تکاپو بیندازد که در این روزها، کدام امان نامه از طرف آمریکایی ها ارسال شده و چه کسانی مورد هدف دشمن قرار گرفته اند؟

9 روز بعد و در ایام عاشورای حسینی(ع)، بیلبوردهای “شمر زمانه ات را بشناس” در معابر تهران نصب شدند و در زمانی که نفرت محبان اهل بیت(ع) نسبت به جنایتکارترین انسان های تاریخ اوج می گیرد، در یک معادل سازی زیبا، اوباما را روی دیگر شمر ملعون دانسته و به عزادار حسینی(ع) این پیام را رساند که برای یاری حسین زمان، باید شمر زمانه را شناخت:

نحوه انتخاب سوژه، زمان آن و تغییر طرح از نقد نیروهای داخلی به معرفی دشمن بیرونی و نیز، اثرگذاری محسوس آنها در میان جامعه و همزمان، اوج گیری نقدها نسبت به مذاکرات هسته ای و توافق ضعیف ژنو موجب کاستن از حجم فشارها و کم اثرشدن آنها شده بود.

در واقع شاید بتوان گفت که به صورت ناخودآگاه و بی آنکه برنامه ریزی قطعی قبلی برای آن صورت گرفته شده باشد، نهضت طراحی و نصب بیلبوردها توسط عده ای جوان خوش ذوق و انقلابی به راه افتاده است و حتی این روزها به عنوان یک مطالبه و نیاز اجتماعی مطرح می شود.

هر موضوع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خاصی که در سطح کشور مطرح می شود، افکار عمومی در انتظار واکنش بیلبوردسازان انقلاب اسلامی هستند تا واکنش و طرح جدید آنها را در آن زمینه مشاهده کنند.

طرح “با یه گل بهار نمیشه” با هدف گذاری افزایش جمعیت، “اگر غلطی از آنها سر بزند” با توجه به سیاست تهدید در برابر تهدید و برخی سوژه های دیگر از جمله طرح هایی بود که طی مدت اخیر مشاهده شد.

اما آخرین نمونه از نهضت نصب بیلبوردها که منجر به واکنش برخی ها شد، به ماجرای دیدار دزدانه کاترین اشتون با برخی فتنه گران بازمی گردد. این بیلبورد که با عنوان “حقوق بشر به سبک غربی” طراحی شده، باز هم به افشای نیمه پنهان یک فرد مورداحترام بعضی ها(!) پرداخته است:

کاترین اشتون، نیمه پنهان همان صدامی است که با بمب های شیمیایی و سلاح های کشتار جمعی، علاوه بر ملت ایران، به مردم مظلوم عراق نیز رحم نکرد و البته در آن زمان، هیچ مدعی حقوق بشری نیز به خود اجازه نداد راجع به آن اظهار نظر کند و امثال کاترین اشتون ها، چشمان خود را بر آن جنایت ها بسته بودند.

این بیلبورد کوشید تا سینه چاکی اروپایی ها و دوستان بعضی ها(!) برای حقوق بشر را یک دروغ بزرگ معرفی کرده و چهره واقعی و پنهان آنها را به تصویر بکشد.

ظاهرا بیلبوردهای جدید نیز به مذاق برخی ها خوش نیامد و از روزنامه های داخلی تا سایت وابسته به کاخ سفید یانکی ها، تلاش کردند تا در اقدامی هماهنگ، آن را تخطئه کنند:

نکته جالب توجه اینجاست که هم روزنامه های زنجیره ای و هم رادیوفردای آمریکایی با تجربه قبلی که بر اثر فشار بر مدیریت شهری برای جمع آوری بیلبوردهای “صداقت آمریکایی” داشتند، این بار نیز تلاش کردند فشارهای خود را بر این بخش متمرکز کنند تا شاید باز هم بتوانند برخی مسئولان کم تحمل در برابر فشارها را مجبور به برخورد با این نهضت فراگیر و اثرگذار نمایند.

به هرحال، هرچه هست، نهضت طراحی و نصب بیلبوردهای مفهومی امروز راه خود را پیدا کرده و به عنوان یک پل ارتباطی مهم میان نیروهای جوان انقلابی و توده های مختلف جامعه شناخته شده است و شایسته آن است که دست مریزادی دلگرم کننده به مبدعان آن گفته شود.