به نام خدا و به یاد شهدا
فضای مجازی آنقدرها هم که می گویند بد نیست. مخصوصا وقتی یک وبلاگی پیدا شود که میان همهمه ی اهل زمین از آسمان بنویسد. و البته نه آسمانِ کهکشان ، که همین آسمان آبی و خاکی(1) بالای سرمان. آبی به زلالی دل شهیدان و خاکی به رنگ لباس بسیجیان.
واقعا چندسال بدون وقفه و بدون توجه به جنجال ها و حتی جنگولک بازی های رسانه ها ، نوشتن از شهدا ، دلی شهیدانه می خواهد و قلمی اهل شهود. برای ارتباط با زنده ترین موجودات اطراف خود، نیاز به عرفان و فلسفه نیست. همین که نگاهشان کنی، برق نگاهشان تو را می گیرد. و این کاری است که علی آقا خوب از پس آن برآمده.
علی آقای الف دزفول را می گویم. علی آقایی که موجودی ما را از شهدا حفظ کرده است. و نه تنها نگذاشته خاطرات در سینه ها و زیر بغض ها مدفون بماند بلکه آنها را گریسته و بارها فریاد زده است. این همان چیزی است که به حفظ و نشر آثار دفاع مقدس معروف است. که البته اگر دیر بجنبیم ، باید لفظ “تفحص” را هم به آنها اضافه کنیم. تفحص و حفظ و نشر آثار دفاع مقدس!
بگذریم، به هر حال هر کسی وظیفه ای دارد. برای حفظ و نشر، همیشه نیازی به ساختمان و بارگاه نیست. گاهی یک جایی که حتی وجود خارجی هم ندارد، می تواند سنگر یاران شهدا باشد. یک وبلاگ ساده به همراه همت و غیرت.وبلاگ الف دزفول را کم بیش می شناسید. و قطعا وقتی پای رفتن به شهید آباد را ندارید، سری به این مجازکده ی دل می زنید.
خلاصه وار و به رسم تقدیر از حرکتی ماندگار، گوشه ای از شاخصه های این وبلاگ را بر می شمارم:
اول از همه، بروز رسانی منظم است. همین اینجا بگویم که اگر وبلاگی هر هفته فقط تصویر مزار یکی از شهدای شهر را و فقط نام و آدرس مزار را بنویسد، در دراز مدت چه برکاتی هم برای خود وبلاگ نویس و هم مخاطبین خواهد داشت که مجال توضیح آن نیست. لذا بروز رسانی منظم وبلاگ نشانه ی زنده بودن و با کمی دقت نا تمامی موضوعات آن است.
دوم قلم روان و بدون تکلف علی آقا است. بدون واسطه، هر چه دیده و هر چه شنیده ، بیان می کند. شاید این نقطه ی تمایز این وبلاگ در میان سایت ها و وبلاگ هایی است که در موضوع شهدا و دفاع مقدس کار می کنند. معمولا نوشته های مشابه، اغلب خشک و کلیشه ای بوده و یا خیلی رسمی هستند. اما علی آقا به خوبی روایت گری کرده و با مقدمه و مأخره ی مناسب، جان تازه ای به نوشته ها می بخشد.
سوم سوژه های بکر و تفحص در میان خاطرات مدفون و شهدای غریب است. به گمانم اولین باری که تصویر مزار شهید درولی پا به جهان مجازی گذاشت ، در الف دزفول بود. که حتی بعدها در کتاب “شهید گمنام” گروه ابراهیم هادی، منتشر شد!(2) و یا مثلا وصیت نامه ی شهید صدیقی زاده که توسط دوربین یکی از بچه های دزفولی پا به جشنواره ی عمار گذاشت.(3)
چهارم مجازی نبودن وبلاگ ! این مورد را امروزه همه باور داریم که شبکه های اجتماعی و رسانه ها، بیشتر از ارتباط های حقیقی ، روابط ما را تشکیل می دهد. الف دزفول نه تنها توانسته ارتباط قوی با مخاطب خود برقرار کند ، بلکه با برگزاری برنامه هایی از قبیل دیدار با سرداران دفاع مقدس و خانواده های شهدا، مخاطبین خود را به دور هم گرد آور و مایه ی برکات دیگری شود.
سخن در این باب بسیار است و این چند خط ، اگر چند صد هزار خط هم باشند، باز هم دین خود را به این حرکت پویا و خود جوش ادا نخواهد کرد ، چرا که رهبرمان فرمود امروز زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست. من در اینجا با کسب اجازه از آقای علی موجودی ، به همه ی علاقه مندان پیشنهاد می کنم تا با ارتباط گرفتن با ایشان و کسب تجارب کار رسانه ای و وبلاگ ، از این پس شاهد وبلاگ های دیگری به همین قوت در زمینه ی ترویج یاد و راه شهدا باشیم. و از کار های سطحی و مقطعی فاصله بگیریم.
پاورقی:
1.نام رمانی پیرامون دفاع مقدس نوشته ی علی موذنی
2.کتاب شهید گمنام بخش تصاویر
3.فیلم کوتاه پیمان ساخته ی سید فخرالدین موسوی براساس یادداشتی از وبلاگ الف دزفول
الف دزفول را می توانید اینجا ببینید (الف دزفول)
