1- خانواده آقای دهداری و به خصوص دختر ایشان که از طریق آقای مانوسی فر این ارتباط برقرار شد، با انتشار عکس نه تنها مخالفت نکرد بلکه از نگاه ژورنالیستی تحلیل کردند و با بزرگ منشی این موضوع را پذیرفتند که بی نهایت قدردان این درجه از صبوری، مدارا و انتقاد پذیری ایشان هستم. جایی که ملت ایران پیشروتر از ایشان بودند…
2- این عکس برای شماره نوروز خیلی تلخ نیست فکر می کنم در طول تاریخ مردم ایران هیچوقت به اندازه سال 93 به لطف موبایل و ماهواره و اینترنت، قتل و خونریزی ندیدند.
3- اصلاً چیزی مانده که کسی را تکان بدهد؟ به نظرتان این جامعه کمی – فقط کمی – مشکوک به تظاهر به خواب نیست؟
4- فقط انتشار این عکس غیراخلاقی است؟ اگر اینطور است سرمان را پائین می اندازیم و دست دعا و شکرمان را بالا می بریم که چقدر «همه چی آرومه» و ما غافل بودیم.
5- به شخصه از مرگ، غسالخانه و بوی کافور می ترسم. اما آیا ترس فردی من باید روی کار حرفه ای ام اثر بگذارد تا مرگ را انکار کنم؟
6- این تصویر روی جلد اقدامی دیگر علیه چپ ها نیست. چپ ..راست … اصلاح طلب …اصولگرا … بسیاری از این تقسیم بندی ها بستگی به نگاه شما دارد. وقتی قلیچ خانی را روی جلد مجله زدیم از دو طرف محکوم شدیم؛ این جلد شما زنده کردن چپ هاست و محکوم میگردد!