دیپلماسی لبخند

دلم نترس حرف من که انتقادی نیست
غزل برات سرودم غزل جهادی نیست
سیاستی که به چشمان او فریبم داد
به پای میز کشاندم ببین ارادی نیست
نبند روی دوچشمت قفل پلک هایت را
به غمزه هات قسم، حقّم انفرادی نیست
پلمپ کرده ام آخر تمام بودم را
تو باش پیش من این خواهش زیادی نیست
برای خنده سرم را به بادها دادی
بخند گرچه که دیگر نه سر نه بادی نیست

آراسته نیا – بهمن93