رحیم قاسمی-خبرنگاراعزامی دزمهراب به جشنواره فیلم فجر: امسال قرار است ان شاالله هر روز نگاهی کوتاه داشته باشیم به فیلم های پخش شده ی بخش سودای سیمرغ(مسابقه) سی و سومین جشنواره فیلم فجر در سینما شکوفه ی تهران.
روز اول؛ شروع نسبتا خوب ولی با حاشیه جشنواره در سینما شکوفه
اولین گزارش ما نگاهی کوتاه و کلی دارد به اکرانهای روز اول بخش سودای سیمرغ در جشنواره سی و دوم و همچنین حواشی این اکران ها. روزی که می توان روز کارگردانان اجتماعی ساز جوان لقب بگیرد.
حواشی روز اول:
- حدود ساعت ۱۹:۱۳ بود که رسیدیم دم در سینما شکوفه. یه صف طولانی دم در سینما واسه ی خریدن بلیط تک سانس تشکیل شده بود، ولی ما که از قبل بلیط فیلم ها رو خریده بودیم با عزت و احترام با عبور از کنار این صف طولانی وارد سالن انتظار سینما شدیم!!
- همراه با مردم داشتیم کم کم وارد سالن نمایش فیلم می شدیم که به محض ورود متوجه شدیم که قبل از اینکه حتی یک سوم صندلی ها پر بشن، فیلم رو شروع کردن! عده ای هم بلافاصله با داد و فریاد شروع کردن به اعتراض! توجه کنید با داد و فریاد!؛ آپارات چی هم بعد از دیدن اعتراض مردم سریع فیلم رو قطع کرد و دوباره از اول پخشش کرد!
- تیتراژ آغازین فیلم که داشت پخش می شد یه دفعه دیدیم که دو سه نفر به صورت پراکنده شروع کردن به کف زدن! منم هاج و واج مونده بودم که اینا دارن کی رو تشویق می کنن! خلاصه از بغل دستیم پرسیدم و متوجه شدم که اسم آقای محمود کلاری روی پرده نمایش بعنوان مدیر فیلمبرداری فیلم “کوچه بی نام” نمایش داده شده و چند نفر از علاقه مندان ایشون فرصت رو فراهم دیدن تا ایشون رو تشویق کنن! آقای محمود کلاری از فیلمبردان حرفه ای و زبردست کشورمون هستند که تجربه بسیار زیادی هم در این زمینه دارن.
- خب دیگه حاشیه کافیه! داره فیلم شروع میشه… همه حواسها جمع باشه…!
نگاهی به فیلم ها:
- “کوچه بی نام”: فیلمی پر از مصیبت و تلخی با پایانی امیدوارانه!
این فیلم که کارگردان، نویسنده و تهیه کننده آن هاتف علیمردانی هنرمند جوان کشورمان است، فیلمی است که از ریتم و سرعت بسیار خوبی برخوردار است به طوریکه این ریتم سریع به کمک تعلیق های هنرمندانه ای که در فیلمنامه نگاشته شده است به خوبی مخاطب را روی صندلی سینما میخکوب کرده و ذهن وی را با خود همراه می کند. داستان این فیلم داستان دو خانواده است که در یک ساختمان دو طبقه در یک از محلات جنوب تهران مشغول زندگی هستند و با تلخیها و مصائبی دست و پنجه نرم می کنند. روابط عشقی غیرشرعی، تضاد گرایشهای سنتی پدر و مادر و گرایش های آزادی طلبانه فرزندان، قرائت های صرفا ظاهری و سطحی از دین و… از موضوعاتی هستند که در فیلم به آنها پرداخته می شود. به طور کلی فیلم قصد دارد به مانند بسیاری از آثار امروز سینمای ایران قسمتی از تلخی های جامعه را بر روی پرده سینما به نمایش بکشد؛ با این تفاوت که خوشبختانه در پایان بندی این فیلم سعی شده است روحیه امید را در مخاطب زنده کند و او را مغموم راهی منزل نکند! که از نظر من این نکته امتیاز بسیار مثبتی برای این فیلم محسوب می شود.
راستی طبق روال معمول سینمای ایران افرادی که در این فیلم بعنوان انسان های مذهبی معرفی می شدند، به هیچ وجه چهره خوبی نداشتند و رفتارهای دینی آنان به هیچ وجه نسبتی با اسلام واقعی نداشت و صرفا تقریرهای اشتباه از دین نمایش داده می شد و اثری از دین الگو نبود! به نظرتون چرا در سینمای ایران مذهب اینگونه نمایش داده می شود؟! بماند…
مشخصات فیلم کوچه بی نام:
- “شیفت شب”: یک فیلم تکراری و غیر سینمایی!
این فیلم داستان زنی به نام ناهید است که در خیابانهای تهران به دنبال شوهرش میگردد تا راز زندگیشان را کشف کند.
فیلم شیفت شب برخلاف کوچه بی نام اثری قوی نبود و حرف آنچنانی برای گفتن نداشت. یک فیلم با موضوعی تکراری، پرداختی ضعیف و روندی کسل کننده؛ البته موضوع فیلم موضوعی اخلاقی و قابل تحسین بود و و پیام آن شامل تقبیح نزولخوری، سرزنش طمع و عدم قناعت و… می شد ولی متاسفانه تکینک های سینمایی به خوبی در خدمت این موضوع قرار نگرفته بود. کارگردان این فیلم نیکی کریمی است که البته خود نیز در آن بازی می کند. داستان آن مربوط به زن و شوهری جوان است که برای مرد خانواده مشکل مالی پیش می آید ولی پنهانکاری او در این مساله زندگی آنان را به هم می ریزد و دلهای آنان را از هم دور می کند تا اینکه در پایان دوباره به هم رو می آورند و با هم به جنگ مشکلات می روند…
شیفت شب بیشتر به اثری تلویزیونی شبیه بود تا اثری سینمایی و شاید اگر این فیلم به جای سینما در تلویزیون نمایش داده می شد تفاوت چندانی احساس نمی شد. راستی چقدر تفاوت سینما با تلویزیون زیاد است…
کارگردان: نیکی کریمی
تهیه کننده: نیکی کریمی
نویسنده: نیکی کریمی، علی اصغری
بازیگران: محمدرضا فروتن ، لیلا زارع، سحر قریشی، امیرحسین آرمان، ترلان پروانه ، اکبر رحمتی، روح الله مهرابی ، شایان خلیلی و ….
