به گزارش گروه سینمایی آوینی فیلم ، در این ایام که تب فوتبال برهمه نقاط دنیا تاثیر گذاشته و گرمای ظاهرا مطلوب و لذت بخشی را فراهم آورده ، نمیتوان گفت کشور ما بی تاثیر از این واقعه مانده.
چند ماه گذشته در کوچه پس کوچه های شهرمان مدام صحبت از جام جهانی بود و حرارت این تب به اندازه ای بود که صدا و سیما و خبر گزاریها نتوانستند این موضوع را نادیده بگیرند. کار تا جایی بالا گرفت که حتی صحبت از در اختیار قرار دادن سالنهای سینمایی که قرار است مأمنی فرهنگی-آموزشی جهت خانواده های ایرانی باشد ، برای تماشای فوتبال به میان آمد وسینما نیز تبدار شد، انگار که سینما نیز ناخواسته دچار این تب داغ شده و میخواهد به کمک فوتبال ایران بشتابد در حالی که همه حفره های فرهنگی کشور بدست سینما حل شده و الآن فقط و فقط مشکل فوتبال باقی مانده.

همین روزها بود که عکسهای یکی از جشنهای سینمایی در سایتی با تیتر ابتذال در سینما انتشار یافت ، متاسفانه حجابهای شرکت کنندگان و فرم برگزاری جشن باعث شد تا تیتر ناخوشایند اما صحیح این سایت در خور نام کاملا فرهنگی آن نباشد و افراد ارزشی سینمایی یا شرکت نکنند و یا در کمال بهت و نگرانی در جشن حضور یابند. این نیز در حالی بود که هیچ توضیحی از سوی متولیان فرهنگی در مورد برگزاری جشن حافظ آن هم در یکی از سالنهای دولتی پایتخت کشورمان یعنی شهر تهران منتشر نشد و کسی پاسخگوی این مورد نبود. جشنی که حضار آن نمایشگاهی تمام عیار از مدلهای مختلف غربی چه آقایان و چه خانمها برگزار کردند. جشنی که در آن بیشتر از اینکه جوایز و مقامات کسب شده توسط حضار یعنی مهدی پاکدل و همسرش ، رضا عطاران ، کتایون ریاحی و غیره جلب نظر کند ، نور فلش عکاسی گوشیهای همراهی بود که دائم سمت مدلهای شرکت کننده پرتاب میشد و انگار که سن جشن حافظ فقط راهی برای عبور شرکت کنندگان از جلوی دوربینها بود و جشنی که در آن حافظ فقط اسم زیبایی بود ، چون فرم زیبایی دارد و روی تندیسهای اهدائی خود نمایی میکند به اشتباه برای آن انتخاب شده بود. محور جشن لباسهای زیبا و بی حجابی بود که از نظر فرهنگی هیچ مشکلی نداشت و عروسی دیگری ، فقط حیف که نمیشد برایش مبارک بادا کشید و حافظ ، شاید برای پاسخ گویی به حرفهای بعضی آدمهایی که ادبیات را خوانده اند ولی نمیدانند ادبیات اصلی در همین جشن پیاده شده بود.

از چندین ماه پیش دوباره درگیر مسائلی در فرهنگ شدیم که شاید سالها پیش تکلیفمان با آنها معلوم شده بود.در آستانه جشنواره فجر فریادهای مظلومانه مادر شهید شیار 143 شنیدنی بود که چرا مرا به درون جشنواره راه نمیدهند تا اینکه فریادرس آن ابراهیم حاتمی کیا و جمع مطبوعاتی کشور از راه برسند و از آن دفاع کنند.در حالی که فیلمهای حامی فتنه برای حضور در جشنواره مانعی نداشتند. جشنواره با همه بدی ها و خوبی ها گذشت تا به این ایام پر التهاب جام جهانی آنهم در همه رشته ها مخصوصا فرهنگی رسیدیم. صحبتهای اخیر متصدیان فرهنگی کشور در مورد ممیزی کتاب ، فیلترینگ ، ماهواره و غیره در حالی که سرزمینهای اسلامی غرق در خون برادرانمان و مسلمان کشی رسم جدید خونخواران جهان اولی شده ، راه خوبی برای ادامه جنگ نرم با دشمنان به نظر نمیرسد حال آنکه دغدغه کلان فرهنگی دولت چیز دیگریست.

اکنون در آخرین خبرها با توجه به بحران تماشاچی سینما و همزمانی جام جهانی و امتحانات مدارس و دانشگاهها و آغاز تعطیلات تابستانی با خبر بد قولی در مورد اکران فیلم شیار143 در عید فطر مواجه میشویم ، اعتراض تهیه کننده این فیلم را برای تاخیر دوباره در اکران میشنویم ولی کسی صدایش در نمی آید آن هم در مورد فیلمی که لقب بهتربن فیلم از نظر تماشاچیهای جشنواره را به خود اختصاص داده. قطعا حضور حد اقل یک فیلم از این قبیل فیلمها در دورهای اکران همانند: معراجی ها و فیلم چ میتواند سینما را از این بحران تماشاچی و بی محتوایی نجات دهد اما در این حالت نیز کسی از مسئولین حاضر نیست به سینما کمکی کند.

با مرور اتفاقات اخیر در مجموعه کلان فرهنگی کشور که سینما یکی از زیر مجموعه های آن است ، متوجه این میشویم که واگذاری سالنهای سینمایی بخاطر تب بالای سرایت یافته از سوی فوتبال نبوده بلکه احتمالا این تبی است که مدتهاست از سمت غرب به همراه بی بندو باری و بی محتوایی در سینمای ما رسوخ کرده ، اکنون تشدید یافته و متاسفانه کم کم به قسمتهای دیگر از جمله فوتبال سرایت میکند.در این حالت سینمای ما به دلیل بیماری نمیتواند به قسمتهای دیگر کمک کند و مسئولین باید به فکر تقویت نیروی درون دروازه باشند و مراقب آن که از دروازه سینما گل فرهنگی بعدی را دریافت نکنیم.
حمید اعظمی