16th، مارس 2013
گه گاه مهمانی هایی برای ما پیش می آید که در آن مراسم گناهی رخ می دهد. حضور در چنین مراسمی از نگاه اسلام حرام است.
در چنین شرایطی باید سعی کرد برای اینکه قطع رحمی رخ ندهد از خود گذشت. مثلا فردی که شرابخوار است، می تواند بگوید که من به میهمانی می روم ولی شراب نمی خورم.
و این سوال پیش می آید. آیا فامیل این قدر همدیگر را دوست ندارند که یک ساعت میهمانی را به گناه نکشند؟
آقای قرائتی در برنامه سمت خدا دراینباره اینگونه گفت: روایت داریم که اگر سر سفره ای شراب باشد حتی اگر شما هم نخورید نشستن سر آن سفره حرام است و اگر شما بازی قمار را تشویق کنید که بازار آنها گرم بشود، کار شما حرام است.
آیا شخصیت انسانی و اجتماعی می پذیرد که بعضی ها به خاطر سر نکردن روسری، حاضر شوند که سالها نزدیک ترین اقوام خود را نبینند؟!
این پَستی است نه روشنفکری؛ در حقیقت روشنفکری این است که ما با حفظ حریم ها و خطوط قرمز الهی کاری بکنیم که فامیل را از دست ندهیم. باید حریم ها را نگه داشت و کاری کرد که صله ی رحم به دین فروشی و گناه کشیده نشود.
در روایت آمده است در زمان پیامبر جنازه ی یک یهودی را می بردند، پیامبر به احترام او ایستاد. به پیامبر گفتند که او یهودی بود. پیامبر فرمود: بالاخره انسان بوده است. پس در میهمانی ها باید اصول اخلاقی را رعایت کرد و هر انسان آزاد اندیش و روشنفکری برای بهتر شدن جامعه خود(که خانواده و اقوام مهمترین عناصر آن هستند) از آزردن دیگران خودداری کنند و موجب ناراحتی و در نهایت قطع رابطه نگردند.
به نام خداسلام ان دسته ازافرادی که دراجتماع باوضعیت ظاهری نامناسبی حاضرمی شوندبجزخواسته های نفسانی شان چیزدیگری رادوست ندارند