!روزهای آغازین دولت دکتر روحانی، مردم سرخوش از انتخاب خود «امید» داشتند که دولت با «تدبیر» بتواند بر مشکلاتی که این روزها در کشور بوجود آمده است چیره شود. در مراسم تنفیذ حکم رئیس جمهور روحانی، رهبر معظم انقلاب اسلامی به مردم و نخبگان توصیه کردند که به دولت کمک کنند و البته به دولتمردان فرصت بدهند که آنچه در نظر دارند را در عرصه ی عمل نشان دهند.
مردم 24 خرداد ماه با حضور در پای صندوق رأی نشان دادند که علی رغم آن چه این روزها مشکلات کشور نامیده می شود و بخشی از آن علت بیرونی دارد به آینده خوش بین و امیدوارند و بنا دارند که با کمک به دولتِ منتخب خود بر مشکلات پیروز شوند.
در این میان مردم از دولت انتظار داشتند که با درک مشکلات آن ها راهکار هایی سریع برای حل آن ها بیابد و این البته وعده ای بود که «حسن روحانی» در تبلیغات انتخاباتی خود به آن ها داده بود.به این ترتیب آقای روحانی برای نشان دادن عزم دولت در حل نگرانی های مردم در اقدامی قابل ستایش در همان روز تحلیف لیست وزیران پیشنهادی خود را به مجلس تقدیم کرد تا نشان دهد دولت برای آن چه در نظر دارد مصمم و جدی است. این کار خوش بینی دیگری را در جامعه به ارمغان آورد و باعث شد مردم به آن چه با تردید رأی داده اند اطمینان پیدا کنند و البته نخبگان نیز زبان به ستایش این عمل دولت گشودند.
در ادامه ی روند همکاری و هم دلی با دولت برای پیروزی بر شرایط امروز جامعه نمایندگان مردم نیز با آرایی قابل توجه به اکثریت وزرای کابینه ی پیشنهادی دولت یازدهم رأی اعتماد دادند که در این میان وزرای اقتصادی کابینه با آرای بالا و به عبارت دیگر با پشتوانه ی قوی از طرف مجلسی ها کار خود را در دولت یازدهم آغاز کردند.
ظاهر امر نشان می داد که همه چیز آماده است تا با یک همت بلند پس از حماسه ی سیاسی، دولت آماده ی رقم زدن حماسه ی اقتصادی شود. در این میان اما اتفاقاتی این امید را در دل مردم به یأس تبدیل می کرد. دولتمردان و گاهی شخص دکتر روحانی در نشست ها و جلسات مختلف بیان می اشتند که دولت را با خزانه ای خالی تحویل گرفته اند یا اینکه اوضاع امروز ایران همچون کویر خشکیده است. این عبارات نشان می داد که دولت آن عزمی جدی را که به مردم وعده داده بود ندارد و ظاهراً قرار است وقت خود را معطوف به نق زدن از اوضاع گذشته کند. به عبارت دیگر آقای روحانی ظاهراً هنوز در ایام تبلیغات مانده اند. این گونه سخنان نشان می دهد که مردم نباید خوش بین به «تدبیر» دولت باشند و بی جهت «امید» به آینده نداشته باشند.
البته شاید آقای رئیس جمهور با این ادبیات می خواهد انتظارات از دولت خود را پایین بیاورد که البته این کار با وعده ی ایشان مبنی بر حل مشکلات در صد روز که در برنامه ی گفتگوی با مردم از شبکه یک سیما عنوان شد مغایرت دارد.
با این حال مردم همچنان بر عهدی که با دولت خود بسته اند وفادارند. آن ها منتظرند تا بوی «امید» از این دولت به مشام شان برسد. برای این کار دولت باید دست از آن چه به آن سیاه نمایی اوضاع گذشته می گویند بر دارد و به فکر آینده باشد و حتی اگر کاستی هایی وجود دارد آن ها را به بدنه ی جامعه منتقل نکند و مردم را بی جهت نگران آینده نکند. این گونه می توانند به همراهی مردم و البته باقی ماندنشان بر عهد خود با دولت یازدهم در چهار سال آینده امیدوار باشند.
