به گزارش دزمهراب هفته دفاع مقدس فرصت مناسبی است که یاد رشادتها و جانفشانی های مردان بی ادعا بکنیم؛ از همین رو حضور یکی از رزمندگان و جانبازان هشت سال دفاع مقدس رسیدیم و در فضایی صمیمی با وی به گفتگو نشستیم.
دزمهراب: با نام و یاد خدا و عرض سلام، به عنوان شروع لطف کنید خودتان را معرفی نمایید
بسم الله الرحمن الرحیم بنده نیز حضور برادران رسانه ایی و مخاطبین شما عرض سلام دارم. بنده بهزاد جولایی متولد پنجم اسفند ماه 1343 میباشم. از جهتی که ما در خانواده ایی مذهبی و سنتی بزرگ شده ایم، از همان ابتدای سنین نوجوانی در جلسات قرآن و مساجد حضور فعال داشته ایم و به خاطر علاقه ایی که به جلسات داشتم در سن14 یا 15 سالگی چندین جلسه را مدیریت میکردم.
با توجه به اینکه در هفته دفاع مقدس هستیم بفرمایید که در چه سالی به جبهه اعزام شدید
قبل از اینکه جنگ شروع شود علاقه ی زیادی داشتیم که در دفاع غیر نظامی باشیم؛ شاید یک یا دو ماه قبل از شروع جنگ بود که به سراغ این کلاس ها رفتیم و ثبت نام کردیم و مسئولینی که ما را آموزش نظامی میدادند دو ارتشی از دانشگاه افسری ارتش بودند. از 31 شهریور که جنگ شروع شد چون ما یک سری آموزش های نظامی دیده بودیم و طبع کنجکاوی گری در مسائل جنگی داشتیم از همان ابتدا وارد بسیج شدیم و به اصطلاح میدان کار و زار را شروع کردیم.
چه مدت در جبهه حضور داشتید
من هم در جبهه های پدافندی و هم آفندی حضور داشته ام با این حال قسمت اعظمی از جنگ حدود شش تا هفت سال را در جبهه ها حضور مستمر داشته ام.
از فرمانده هایی که همرزم شما بوده اند چه افرادی را به خاطر دارید
فرمانده هایی که با ما بودند و به اصطلاح زیر امر فرماندهی آنها بودیم جا دارد از اولین آنها جناب آقای سردار محمد رئوفی نژاد که هم فرمانده تیپ و هم فرمانده لشکر ما بود یادی کنیم؛ سردار کوسه چی که جانشین فرماندهی بودند، سردار شهید حاج عظیم محمدی، سردار شهید سید جمشید صفویان، سردار شهید حاج حمید صالح نژاد، سردار شهید عبدالحمید بادروج و سردار مهرنادی که الان در قسمت های آمادی کلان سپاه مشمغول هستند؛ دوستان و فرماندهان دیگری مثل حاج عبدالحسین خضریان، آقای عیدی مراد و سایر دوستان که در تیپ و لشکر حضور داشتند.
برخورد خانواده در هنگام اعزام شما به جبهه چگونه بوده است
با توجه به اینکه خانواده ما خانواده ایی مذهبی، سنتی و اهل مسجد بودند خیلی راضی بودند ولی همیشه یک دغدغه ایی نیز داشتند؛ فرزند و اولاد خیلی عزیز هستند و این یک فضل بود که از خانواده ایی یک یا چند نفر در جبهه حضور داشته باشند؛ در خانواده ما بنده و اخوی در جبهه حضور فعال و مورد رضایت خانواده نیز قرار داشتیم.
در خصوص مجروحیت خود در جبهه برای ما بگویید
بنده چندین بار در جبهه های پدافندی و آفندی مجروح شده ام؛ در پدافندی کوشک، پدافندی پاسگاه زید بعد از عملیات رمضان، عملیات والفجر هشت مجروح شدم؛ در عملیات بدر نیز دچار مجروحیت و موج گرفتگی شدم، همچنین در عملیات والفجر ده مورد اصابت یک موشک مینی کاتویشا قرار گرفتیم، که این موشک در وسط سنگر و بین دو پای من خورد که دوستانی که با بنده بودند، فرمانده گروهان شهید امیر پریان بوده که به شهادت رسیدند و سه بیسیم چی که دو نفرشان یعنی شهید هدایت پناه و شهید شعبانی زاده نیز به شهادت نائل شدند؛ خود بنده نیز به وضعیت فعلی که پاها سر دستها و تقریبا تمام نقاط بدنم آسیب دیدند که زانوی پایم را تخلیه کردن که یکی از پاهای من هشت و نیم سانت کوتاهی دارد و پای دیگر از زیر تا بالا سوخته و جراحی ترمیمی شده و ترکش هایی که در سر و دست ها و جاهایی دیگر بدن بوده است.
اگر بار دیگر جنگی روی دهد آیا فرزندهایتان را به جبهه می فرستید
همین الان نیز جنگ رخ داده است یعنی الان در جنگ هستیم با این تفاوت که آن موقع جنگ سخت بوده ولی اکنون جنگ نرم میباشد؛ الحمدلله خداوند این معرفت را به ما داده است که از دین باید دفاع کنیم، الان هم در جنگ نرم هستیم و دشمن تهاجم وسیع خود را با تمام ظرفیت در زمینه های رسانه ای فرهنگی اجتماعی اقتصادی و سایر زمینه ها بر ملت ایران و شیعیان جهان وارد کرده است. ما نباید لحظه ای فکر کنیم که دشمن دارد کم میگذارد به هیچ وجه اینگونه نیست، دشمن در دشمنی خود سنگ تموم گذاشته که شیعه را به شکست بکشاند و تبدیل به تشیع انگلیسی بکند و نیز انقلاب اسلامی که از جنس ناب است می خواهد آن را از بین ببرد. ما همیشه در حال دفاع از انقلاب اسلامی خود هستیم و افتخار میکنیم که اگر جنگ سختی دوباره روی دهد قطعاً بدانند که ما همچنان آسین های خود را بالا نگه داشته ایم و حضور فعالی خواهیم داشت و فرزندهایمان را نیز وارد این عرصه خواهیم کرد.
در زمان جنگ چه درس هایی از جبهه گرفتید و امام راحل چه نقشی در جبهه ها داشتند
اجازه بدهید یک نکته امروزی بگویم، الان صحبت از سبک زندگی است، ما همه ی این سبک زندگی را در یک دوره هشت ساله تجربه کردیم یعنی سعی کردیم آن احکامی که در دین اسلام چه واجب، مستحب، حرام، مکروه و مباح است در زندگی خصوصی و زندگی عمومی خود رعایت کنیم. این موضوع را هم بدانیم که هدف خلقت خداوند سبحان چیست؟ یعنی معرفت شناسی خوبی بچه های جنگ در یک دوره هشت ساله در دانشگاه جنگ کسب کردند و سپس این آموزش ها را که میدیدند در زندگی خود عملی میکردند.
ما سعی کردیم به فرمان حضرت امام که مجتهد اعلم ما بود باشیم، هر چه که امام گفته بود ما سعی می کردیم اینها را در زندگی خود عملی کنیم. سعی میکردیم از ولایت تبعیت داشته باشیم همین طور که الان هر چه حضرت آقا فرمودند همان را دقیقا انجام میدهیم، برتری دین ما در ولایت است ما چون کلید واژه پیروزیمان را در ولایت میدانستیم به آن چسبیدیم و همانچنان هم پای عهدمان هستیم. همچنین وحدت بین خودمان که به اصطلاح امروزی شبکه های اجتماعی بسیار قوی ای داشتیم، درست است که سلیقه های متفاوتی داشتیم ولی هرگاه این سلیقه ها را دور یک دیگر قرار میدادیم پازل بسیار خوبی شکل میگرفت. عبور از خودمان و مبارزه با نفس خود را یاد گرفتیم و همیشه به دنبال این بودیم که به نفس خود برسیم و کار به دیگری نداشته باشیم.
تفاوت جوان امروزی با جوان دوران دفاع مقدس چیست
جوان همان جوان است و هیچ فرقی بین قدیم و جدید نیست، جوان امروزی در فضایی زندگی تفکر و عمل میکنند که این دوره با سی سال گذشته کاملا متفاوت است؛ به عبارتی آن زمان تجهیزات و امکانات ما سنتی بوده ولی اکنون در دنیای مدرن قرار گرفته ایم؛ امروزه رسانه ها حرف اول را درجوامع می زنند و به هر ترتیب تحت تاثیر رسانه ها قرار داریم لذا جوانی که می خواهیم صحبت کنیم دارای یک فصل مشترک و آن هم دین است، آن زمان سلاح ما دین بود و امروز هم جوان باید نگاه کند که دین چه می گوید؛ امکاناتی که الان در این روزگار وجود دارد خود این امکانات باعث تفاوت هایی میشوند ولی من این را می گویم که حرام خدا همیشه حرام و حلال خدا همیشه حلال است. نکته ایی که ما در جبهه داشتیم این بود که بچه ها همیشه دنبال سنن النبی بودند، قطعا جوان امروزی میتواند با تجربه ایی که جوان دیروزی بدست آورده محتوای خود را بالا ببرد. جوانانی زیادی داریم که می توانند خیلی موثرتر باشند و آینده را بسازند؛ انسان جوان باید قدر عمر خود را بداند چرا که اگر قدر و منزلت جوانی را میدانستی از آن بهره برداری مفیدی می توانی بکنی.
یکی بود از من پرسید از اینکه جانباز شدی و نقص عضو پیدا کردی ناراحت نیستی در پاسخ گفتم نه! چون من در دوران جوانی خود مجروح شدم و آن لذت هایی که باید در آن دوران می بردم را بردم؛ اما الان باید بتوانم این لذت هایی که برده ام حفظ بکنم. جوان امروزی با جوان دیروز هیچ تفاوتی که ندارد بلکه برتری نیز دارد منوط به اینکه آدمی عامل باشد. جوان امروزی اگر می خواهد سبک زندگی خود را انتخاب کند باید نگاه بکند به دوره هشت سال دفاع مقدس که آن جوانان چگونه زیستن را انتخاب کرده اند و بعد آینده خود را بسازد.
نظر شما درخصوص برنامه هایی که جهت پاس داشت هفته دفاع مقدس در دزفول برگزار میشود، چگونه است
من همیشه این را گفته ام که دزفول ظرفیت تبدیل شدن به استان را دارد ولی چرا نمیشود را باید سیاسیون پاسخ بگویند؛ حتی دزفول می تواند دو نماینده داشته باشد ولی یکی دارد، به همین لحاظ دزفول دارای ظرفیت بالایی است. ما وقتی در مسائل فرهنگی و سایر مسائل می خواهیم رشد کنیم موانعی را مقابل خود می بینیم و همین موانع که برخی از درون شهر و برخی از سطح استان و کشور میباشد باعث ایجاد چالش ها در بین جوانان شهر میشود. به نظر من بچه های مذهبی شهر هر چه توان دارند از خلاقیت و نبوغ خود در امورات استفاده میکنند و من توصیه ای دارم که باید یک ساختار تشکیلاتی منسجم مبتنی بر مهندسی فرهنگی بومی در سطح شهرستان ایجاد کنیم؛ یعنی از کار جزیره ایی بپرهیزیم و بنشینیم امکانات مالی و معنوی خود را روی یکدیگر گذاشته و ببینیم چه کنیم که به مدینه فاضله ی مهدویت نزدیک تر شویم که در اینجا رسانه ها نوک این پیکان هستند چرا که از نظر من رسانه ها می توانند گام های فرهنگی را جهشی انجام دهند.
و سخن آخر
امیدوارم همه ی ما ادامه دهنده ی راه حضرت امام(ره) که همان انقلاب اسلامی به رهبری حضرت آقا و همچنین ادامه دهنده صدیقی از دستاورد های که شهدا برای ما گذاشتند و نعمت آزادی که شاید چهارصدهزار شهید انقلاب اسلامی و بیش از چهارصد هزار نفر جانباز جنگ تحمیلی برای آن جنگیدند باشیم و بتوانیم مدینه فاضله نبوی را در جامعه پیاده کنیم. ضمن اینکه به همه ی دوستان توصیه میکنم راه علم را و علم آموزیی را فرا بگیرید که انشاءالله بتوانیم سرپای خود بایستیم و کشوری مستقل و آزاد داشته باشیم.
بسیار سپاس گذارم که وقت خود را در اختیار ما قرار دادید.
مصاحبه کننده : سعید مورث
