راز۵۷ – صالح کاهانی |عده ای با همین آیینه های جادویی وهم آلود تخریب ، تحسین و تحلیل می کنند. به خیال خود پیام مبلغان را درست می بینند و می گیرند. در شبکه های اجتماعی منتشر میکنند و در رسانه ای مجاز ضریبش را بالا میبرند و حتا برخی هاشان حتی ناخودآگاه از سر عادت و سهولت بی تأمل کلیک می کنند. سال هاست که تأثیر چنین فضایی بر سیاست، فرهنگ و اجتماع ما موجب دعوا ها و بی اخلاقی های زیادی شده است. حال با توجه به معضلات فردی و اجتماعی این ابزار مدرن، خدا می داند که چند سال دیگر موج خبر همایش ها و کارگاه ها و اردو های کسب تقوا و معرفت جهت استفاده از ابزار تکنولوژیک باب شود. وتلاش شود تا بگویند که این مَرکب پیچیده تکنولوژیک به آسانی هدایت نمی شود، حتا با سلام و صلوات…
مگر این وهم مخیل مصور مصوت تکنولوژیک تا چه اندازه مردمی شده است که یک تیتر و یک فریاد مجاز گونه اش باید بنام مردمی بی خبر از “تبلت ها” زده شود و القا کند که موج خروشان ملت بپا می کند! حبابی خود ساخته از صفر تا یک که با موج مجازی دیگر به آسانی پاسخ داده می شود. صاحبان کمپانی ها در جهت توسعه فرهنگی خود تبلیغ کنند که بی خبران از این ابزار و اسباب، بسیار دورند از “امروزی شدن”. ودعوت کنند که در خرید خود شتاب کنند ، عضو شوند و در مجاز به زندگی بپردازند! این رسانه تکنولوژیک گره خورده با ذات فرهنگ اش، سال هاست که قشری از مردم بخصوص طبقه جوان را هدفمند مورد هجمه قرار داده است و آنان را به ناخودآگاه سرگرمی فرا می خواند. و شاید سهولت در بی تقوایی و نشر آن تنها یکی از معضلات ماهیتی اش باشد. چه بسا هزار راز و رمز در پس این آینه های جادویی نو به نو وجود داشته باشد که سطحی نگران را خیال خود بینی و حتا خود بزرگ بینی موجب آن شود که حقیقت وجودی این ابزار را کشف و بر اساس آن حرکت نکنند. ابزاری که فرصت اندیشیدن را از اون دریغ می کند ودر ذاتش جهتی غیر همسو با “راه” انقلاب دارد، آنچه که اساسش را وهم مخیل نفسانی می سازد.
«راه ما از آنجا که غربی‌ها رفته‌اند و می‌روند نمی‌گذرد و باید متوقع بود که اگر افق‌هایمان با یکدیگر متفاوت است، راه‌هایمان نیز متفاوت باشد؛ روش‌هایمان نیز.» (شهید آوینی، آیینه جادو)
سخن از تبلیغ و کار رسانه ای بوسیله ابزار تکنولوژیک جهت شناساندن و رساندن مفاهیم فرهنگی- اجتماعی گفتمان انقلاب اسلامی تا چه اندازه ممکن است؟ آنچه که امروز بر سر زبان های جمعی بنام فعالان فرهنگی-رسانه ای بنام “سایبر” باب شده است. ویا تجربه جریان سازی های رسانه ای تاریخ انقلاب مبتنی بر کدام شیوه و اصول بوده است؟بدون شک فرق ماهیتی شیوه های نوین تبلیغ همچون سرعت انتقال و جوسازی آنی و مقطعی، فعالان دغدغمند را به بکار گیری بیشتر این ابزار سوق می دهد. از طرفی با توجه به تمرکز غیر اصولی بر این فضا واصالت یافتن این ابزار مدرن، موجب دوری حجم عظیمی از ملت از فضای گفتمان انقلاب شده است. گفتمانی که در نظر فرهنگی منتقد واقعی این روش های مدرن می باشد و ملتی ناآگاه و ناتوان از حضور در فضای تکنولوژیک. آنچنان که باید هر دوره ای هزینه ای بدهیم برای اولویت یافتن این ابزار و شیوه های مدرن اش! همچون دیگر مظاهر تمدنی غرب ، که این روند به مدیریت فن سالاران و تکنوکرات های فرهنگی متصل به بودجه های کلان مالی منجر خواهد شد.
واما درباره برخی از رسانه های خودمان!
درست از همان روز های محیط شدن این فضای تکنولوژیک بر فرهنگ کشورمان برخی فعالان با همان نگاه نوگرا و حتا با نیت های خیر، ظرفیت ها و فرصت های خود را چه در محتوا و چه در ابزار نادیده گرفتند، لاَ یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا .سهولت رسیده به مقصد را توجیه دستیگری از اسباب غربی دانستند و فراموش کردند که سیر و سلوک و رنج این راه خود مقصد است. همان در راه بودن،صراط المستقیم…” کار تبلیغ، کار بسیار دشواری است. امروزه برکات تبلیغات گذشته را مشاهده میکنیم و فردا برکات تبلیغ امروز شما را انشالله جامعه مشاهده خواهد کرد. تاثیرات تبلیغ، دفعی و آنی نیست؛ طولانی مدت است.مقام معظم رهبری” حرکت به سمت تکنولوژی و حتا با نیت بکار گیری آن جهت فعالیت های ارزشی با فراموشی نعمت ها و فرصت ها همراه بود! چرا که در ظاهر پرکاربرد و جذاب این ابزار مدرن، ماهیتی فرهنگی و جهت دار نقش بسته است.
فراموش کردند که فلسفه مسجد، سنگر خدا و منبر در محله چه بود و چقدر ظرافت های تکنیکی و محتوایی داشت. محدودش کردن به اقامه نماز و عزا، آنهم با نگاهی بشدت حداقلی. جدید ترین نظریات تبلیغ را همچون عامل محدوده زمانی- مکانی در ماه مبارک رمضان و محرم و ایام دهه فجر برای فعالیت های متنوع فرهنگی اجتماعی را آنطور که باید ندیدند. صمیمت و روابط عاطفی مبتنی بر حضور و انتقال پیام بدون واسطه را امری کوچک شمرند و رفتند تا آنچنان پیچیده بیاندیشند و عمل کنند که خود بر تأثیر فعل نیتشان بی خبر باشند!
شاید امروز قشر نخبه دغدمند انقلاب در جهت تمدن سازی لازم باشد زوایه نگاه خود را به داشته ها و ظرفیت های ملی و اسلامی تغییر دهد. روحیه خود باوری در پرداختن به داشته های بومی موجب خواهد شد، نه در تمدن غرب… امید است که شیوه های تبلیغ مطابق با شرایط و فضای فرهنگیمان باشد.
