تقریبا همه ما انسان ها از احساس « مهم بودن» لذت می بریم، مگر آنهایی که کاملا به تهذیب نفس پرداخته و از قید تعلقات رها شده باشند. اما این حس «مهم بودن» و «کاره ای بودن» در بعضی افراد ،بیش از دیگران وجود دارد به طوری که به «توهم مهم بودن» می رسند.
فرقی هم نمی کند از چه تیپ و جماعتی باشند ؛هم در جماعت مذهبی از این نوع افراد یافت می شود هم در جماعتی که خود را چندان مقید به دین و مذهب نمی دانند.
این افراد به جای اینکه شایستگی ها و لیاقت های خود را در عمل ثابت کنند؛ از «وصل بودن» خود به این و آن سخن می گویند تا خود را مهم جلوه دهند؛ مثلا می گویند « همه جا آشنا دارند» یا «فلان مقام و شخصیت ،ما را می شناسد» یا «همه چیز را به ما بسپارید سه سوته حل می کنیم».
نمونه ای از این افراد، «فرید چهار دانگه» در سریال معراجی هاست که همیشه ادعا می کند «به بالا وصل است» و با «بچه های بالا» رفت و آمد دارد. بیشتر از موقعیت و جایگاهش، ادعا دارد و با لاف زدن از قوه قهریه خیالی خود سخن می گوید.
در اینجا قصد نقد سریال معراجی ها را ندارم فقط به خاطر اینکه شخصیت «فرید چهاردانگه» بیشتر بحث برانگیز شده است کمی در مورد آن می نویسم.
با وجود اینکه در این سریال به نقش منفی امثال «فراز و پیام و اشکان»، آبرومندانه پرداخته شده و از بار منفی آن کاسته شده است اما شخصیت فرید و رفتار و گفتار کاریکاتوری او به قدری اغراق آمیز است که نوعی تمسخر برخی مدعیان دین و مذهب محسوب می شود ؛اما به هر حال هنوز جای پرداختن به چنین شخصیت هایی هست زیرا وجود حتی یک نفر شبیه فرید چهاردانگه در یک تشکل انقلابی خسارت به بار می آورد و وجهه آن تشکل را خراب می کند.
در سریال معراجی ها ،ما نمونه ای تراز از جوان مذهبی و انقلابی معقول و منطقی نمی بینیم. حتی شخصیت عماد هم شخصیت تراز یک جوان انقلابی نیست . باید در کنار شخصیتی مثل فرید ،چندین جوان انقلابی و منطقی را به تصویر می کشیدند تا اینقدر شخصیت فرید پررنگ نشود و بیننده بتواند تصویر درستی از یک جوان مومن و انقلابی پیدا کند.
فرید شخصیتی است که ادعای انقلابی و مذهبی بودن دارد اما بیش از اینکه با رفتارش باعث جذب دیگران به دین و انقلاب شود دافعه اش قوی است. از آن تیپ آدم هایی است که ظرفیت مسئولیت ندارند و توهم مهم بودنشان را می خواهند با قوه قهریه خیالی به رخ دیگران بکشند.
او نیز همچون سایر هم کلاسی هایش نیاز به تحول دارد. نیاز دارد با کاروان راهیان نور همراه شود تا شاید تحول روحی پیدا کند. نیاز دارد از شهدا درس بگیرد و با تامل در رفتار فرماندهان بی ادعای دفاع مقدس ،با ادعاهای گزافش خداحافظی کند.
نیاز دارد از امثال «شهید مهرداد عزیزاللهی» بیاموزد تا خود را همه کاره نپندارد.
در مصاحبه ای که با شهید مهرداد عزیزاللهی انجام شده و بارها آن را از سیما نظاره کرده ایم ،وقتی از شهید عزیزاللهی پرسیدند در جبهه چه کاری انجام می دهی ؛گفت: « تو این مدت البته ما هیچ کاری نکردیم. هر کاری که می شد خدا می کرد… ما فقط وسیله بودیم در این جبهه ها. هیچ کاره ایم. ضعیفیم در مقابل این قدرت ها. فقط خداست که ما را یاری می کند.»
چهره معصومانه و سخنان عارفانه این نوجوان بلند همت، چنان امام (ره) را مجذوب کرد که وقتی مصاحبه او را از تلویزیون مشاهده کردند مشتاق دیدارش شدند.
فرید چهاردانگه ها باید بیاموزند که مهم بودن، نه به وصل بودن به بالاست ؛نه به داشتن بی سیم و قوه قهریه. مهم بودن به این است که آنگونه تقوا داشته باشی که حضرت روح الله که خوبان روزگار ،آرزوی یک لحظه دیدارش را داشتند مشتاق دیدارت شود. مهم بودن به این است که ولی فقیه زمانت به تو افتخار کند.
منبع: افاضات عقل کل
