نمایشگاه قرآن امسال تغییراتی داشت که بیشتر در تغییر مکان و زمان آن بروز کرد. کوچ کردن از مصلی تهران به باغ موزه دفاع مقدس و کاهش تقریباً ده روزه مدت برگزاری آن چیزی بود که به چشم آمد. هرچند نمایشگاهی که به گفته مسئولان وزارت ارشاد بنابر نظرسنجی از فعالان قرآنی قرار بود 15 رمضان تمام شود با دوبار تمدید تا 24 رمضان ادامه یافت.
اما کسانی که در این روزها به نمایشگاه قرآن رفتند تغییرات را بیش از زمان و مکان یافتند. اگرچه همین دو تغییر هم مشکلات زیادی برای بازدیدکنندگان ایجاد کرد اما آنچه این نمایشگاه را از جایگاه خویش تنزل داد امری مهمتر بود. امری که شاید با حذف بهخش حجاب و عفاف می‌شد حتی قبل از برگزاری نمایشگاه هم پی آن برد.(اینجا را بخوانید)
حجت الاسلام حشمتی معاون قرآن و عترت وزیر ارشاد پیش از برگزاری نمایشگاه اعلام کرده بود که در نمایشگاه امسال رویکرد تخصصی را دنبال خواهند کرد و تغییراتی چون حذف بخش حجاب و عفاف هم در همین راستا اتفاق افتاده است. او گفته بود که قرار است برگزاری نشستهای تخصصی در زمینه عفاف و حجاب، کار آن بخش حذف شده را انجام دهد!
آنچه که در نمایشگاه قرآن امسال اتفاق افتاد نشان داد که مسئولان وزارت ارشاد و برگزارکنندگان نمایشگاه به کلی از فضای بازدیدکنندگان این نمایشگاه دور هستند و انگیزه مردم در سالهای قبل برای حضور در این نمایشگاه را نمی‌شناسند.
برای درک این موضوع کافی‌ست به نمایشگاهی که در این چند روز در مصلی تهران برگزار شده بود دقت کنید. درست در روزهایی که قرار بود در باغ موزه دفاع مقدس یک نمایشگاه «تخصصی» قرآن برگزار شود، در مصلی تهران در محیطی اندک و با بضاعتی نه چندان زیاد، برنامه‌هایی تدارک دیده شده بود که مردم می‌توانستند یک شب معنوی و شاداب را تجربه کنند.
نمایشگاه کتاب و سایر محصولات فرهنگی قرآنی، عرضه محصولات مرتبط با حجاب و عفاف، اندیشیدن برنامه‌ای برای سرگرم کردن کودکان با بازی‌های قرآنی، برگزاری برنامه‌های مختلفی از جمله دعا و مناجات، سخنرانی با حضور حجت الاسلام پناهیان و تهیه یک برنامه تلویزیونی و… همه باعث شده بود که «شبهای نورانی» در مصلی تهران اگرچه یک نمایشگاه «تخصصی» قرآنی نبود اما یک محفل معنوی، پرنشاط و کاربردی برای خانواده‌ها باشد. محفلی که می‌شد یک شب ماه مبارک رمضان را در آنجا سپری کرد و ضمن نشستن پای وعظ یک عالم دینی، دل را با نوای مناجات صفا داد و البته با خرید کتاب و محصولات قرآنی توشه‌اس برای روزهای بعد مهیا کرد و در دسترس نبودن کالاهای عفاف و حجاب را هم در همان یک شب تا حدی جبران نمود؛ و البته با چشم دوختن به بازی کودکان در حاشیه حوض زیبای مصلی و یا غرفه‌های مخصوص به کودکان، لذت برد.
مقایسه این دو نمایشگاه ثابت می‌کند که برای حضور در عرصه فرهنگ باید کمی از روی کاغذ فراتر رفت و برنامه‌ریزی را در این بخش محدود نکرد. باید تفاوتهای یک نمایشگاه خانوادگی و عمومی را با یک نمایشگاه مثلاً تخصصی شناخت. باید به زمان‌بندی مردم برای حضور در نمایشگاه احترام گذاشت وگرنه چاره‌ای جز دوبار تمدید آن نخواهد بود. باید نیازهای واقعی مردم را شناخت و دانست مردمی که قبل از این با نشستهای تخصصی باحجاب شده‌اند، در کلان‌شهری مثل تهران برای پیدا کردن چادر و مقنعه و… مورد نظر خود به زحمت می‌افتند و حالا بجای نشست تخصصی بیشتر به یک محل –حتی موقت- برای خرید ملزومات خود نیاز دارند.
اگر این دقتها صورت نگیرد آن‌وقت بعید نیست که کسی در حد معاون وزیر ارشاد و در جایگاه رییس نمایشگاه قران در پاسخ به سوالی درباره تمهیدات اندیشیده شده برای تهویه مطبوع جای جدید نمایشگاه بگوید: «اینجا ساعت شش به بعد باد خاصی می‌وزد که امیدواریم در طول نمایشگاه ادامه داشته باشد!»
رجانیوز
