غلام دولت تدبیر، تاجدارانند1
جنون گرفته ی عقلش خِردمدارانند
سیاست «نَه به یارانه» نقل محفل هاست
اگرچه سوژه ی تلخند ما هزارانند!
خودت بگو که «نیازمند» هستی یا «نخبه»؟
در انتخاب، همه صاحب اختیارانند
«نیازمند» عجب واژه ی قشنگی است
که با زبان خوش افراد را بتارانند2
به هرچه از تو بپرسند، راست پاسخ ده
اگر دروغ بگویی، پدر درآرانند!
تو ثبت نام مکن!، آبرو خریده، برو!
که مستحق «کرامت» فقط «حقیر»انند
هنوز بعد دوصد فحش، انصرافی نیست
شگفت، ملت ما را که بی بخارانند!
تو عاقبت ز فشار انصراف خواهی داد
و صاحبان سیاست چه بُردبار انند!
عجب نسیم «کرامت» وزیده ای مردم
چه چشم ها به «امیدش» امیدوارانند!
دوباره دوره ی قشر «عزیز» و قشر «حقیر»
و «إنَّ أکرَمَکُم»3 باز مایه دارانند!
عجب مزاح عجیبی که «فوق پولداران»
مشوقان تو در انصراف یارانَند [یارانه اند]
من انصراف ندادم! اگرچه می دانم
هزار وصله ی دیگر در انتظارانند!
به گوش کس نرسد انتقاد دلسوزان
به مجلسی که در آن جمله جان نثارانند!
هزار مرتبه بنزین گران کنید!، که من
پیاده می روم و دیگران «سوار»انند
——————————————————–
1: قالب شعر برگرفته از غزل «غلام نرگس مست تو تاجدارانند» از حافظ
2: فراری دهند
3: «إنَّ أکرَمَکُم عِندَ الله أتقیکم»: «گرامی ترین شما نزد خدا باتقواترینتان هستند» (قرآن کریم)
شعر از امیرحسین مانیان
