چرا برخی سعی دارند اسلام را با غم و غصه نشان دهند؟!

اَلا اِنَّ اولیاءَ الله لاخَوفٌ عَلَیهِم وَلاهُم یَحزَنون ( یونس ۶۲ )
“آگاه باشید که بر دوستان خدا نه بیمی است و نه آنان اندوهگین می‌شوند” .
در دین مبین اسلام ، برای شاد بودن و پرهیز از غم و غصه و ناراحتی تأکید شده ، تا جایی که در قرآن کریم ، شاد بودن به عنوان یکی از نشانه‌‌‌‌‌‌‌های دوستان خدا بیان شده است اما با این حال چرا برخی، اسلام را مساوی با غم و اندوه و عزاداری می‌دانند !؟
یکی از دلایل مهم، عملکرد بعضی از متدّینین است، و دلیل چنین رفتاری از برخی مردم مذهبی هم فهم نادرست و ناقص از آموزه‌های اسلامی است . به این حقیقیت تلخ از زبان آیت الله شهید مطهری « ره » توجه کنید : « برخی مقدس مآب‌های ما که همیشه از مردم دیگر ، بهای تقدس می‌خواهند، همیشه چهره‌های عبوس و اخم‌های در هم کشیده دارند و هیچ وقت حاضر نیستند یک تبسّم به لبشان بیاید ، گویی لازمه‌ی قدس و تقوا ، عبوس بودن است !! »
حضرت علی (ع) فرمودند : انسان با تقوا بشاش بودن و نشاطش در چهره‌اش آشکارا و غصه و ناراحتی را در دلش پنهان است در صورتیکه در جامعه کنونی ما کمتر به این مهم توجه می‌شود !!
شایسته است به گونه‌ای عمل نکنیم تا بهانه به دست دشمنان اسلام داده و به غلط ما را “مرده پرست” بخوانند و بگویند شما که در شهادت ائمه (ع) و بزرگان خود این همه عزاداری و بر سر و سینه می‌زنید و اینقدر هزینه می‌کنید . چرا برای تولد آنان خوشحالی و شادی خود را ابراز نمی‌نمایید ؟!
و در اینجا نقدی بر عملکرد برخی دستگاهها و گروههای مذهبی وارد است که برای مراسم عزاداری از هفته‌ها و بلکه ماهها قبل برنامه‌ریزی و هزینه می‌کنند و به دنبال اعتبار و نقدینگی و جمع‌آوری کمکهای مالی بوده ( که البته بجا و شایسته است ) لکن برای آیین جشن و مولودی ائمه معصومین (ع) کمترین توجه و برنامه‌ریزی را انجام نمی‌دهند !
به عنوان مثال میتوان به حضرت فاطمه زهرا(س) اشاره کرد که در۳مقطع میبایست مراسم برگزار کرد، دو مقطع به مناسبت شهادت ایشان مراسم عزاداری برگزارمی‌شود که بحمدالله هر سال بهتر و بیشتر از سال قبل فعالیت و تلاش و برنامه ریزی صورت می‌گیرد ، و یک مقطع آن ، روز میلاد آن بزرگوار است که متأسفانه بسیار کم‌ رنگ و کم توجه و کمترین اقدامات و برنامه ریزیها صورت نمی‌پذیرد !
ای کاش همه مداحان عزیز و دستگاهها و گروههای مذهبی توجه بیشتری نموده و هر چیزی را به جای خودش مطرح کنند، اسلام را همیشه گریان نشان ندهند، اگر به برخی احادیث توجه کنیم متوجه خواهیم شد که ائمه معصومین (ع) برای شاد کردن دل مردم بیشترین تأکید را نموده‌اند .
امام رضا (ع) به “ریان بن شبیب” می‌فرماید : اگر دوست داری در درجات عالی بهشت با ما باشی ، به حزن ما محزون و به شادی ما شاد باش ( بحارالانوار ج ۲۲ ص ۲۸۶ )
آیا به راستی ما شیعیان تنها در ایام حُزن علاقه‌ی خود را نسبت به ائمه معصومین (ع) نشان می‌دهیم یا اینکه در ایام شادی نیز ارادت خود را ابراز می‌داریم ؟
در این میان ، بعضی از اقشار یا افراد خاص ، که نقش اساسی در جامعه مذهبی دارند ، هم ناخواسته در جهت ترویج ایده‌ی غلطِ « محوری بودن غم » در اسلام ، حرکت می‌کنند که البته مورد نکوهش بزرگان دین هم قرار گرفته‌اند تا جایی که رهبر معظم انقلاب در دیدار با برخی مداحان فرمودند : من بارها به مداحان اعتراض کرده‌ام که جلسه جشن مولودی را به مجلس عزاداری تبدیل نکنند، روضه خوانی خوب است اما نگذارید وانمود شود که عواطفی که مردم نسبت به ائمه دارند در گریه و عزاداری منحصر است .
و باز هم رهبر عظیم الشأن ما در دیدار با مسئولین صدا و سیما فرموده است که : یکی از ضرورتهای جامعه لبخند است، لبخند یکی از نیازهای زندگی انسان است، چرا که زندگی بی‌لبخند و بدون شادی، زندگی دوزخی است، و زندگی بهشتی، زندگی با لبخند است .
و اینک از یکایک شما برادران و خواهران عزیز و خوانندگان این مطلب انتظار می‌رود که اگر دوست داشتید در پایان این متن، با یک لبخند زیبا ما را مهمان بفرمایید .
لبخندی از سرشورو شوق و عشق به ائمه اطهار علیهم السلام

حسین گلستانباغ (رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهرستان دزفول)