مهران موزون از فعالین رسانه ای با سابقه در مورد حادثه آتش سوزی یک کانکس در اثر برخورد صاعقه و مصدومیت شدید چند معلم و کودک در کانال خود نوشت:
اینجا اهواز است و این همان آقامعلم است که با بدنی سوخته روی تخت و دور از شاگردانش بستری است.
ِاما فقط بدن رضایی نیست که با آتش 160 هزار ولتی صاعقه دچار سوختگی شده بلکه دلش نیز سوخته از آتش بی تدبیری هاست.
ساعت ده شب بود که رضایی و دو همکار دیگرش (ایسپره و مرادی) و سه نفر از عشایر منطقه، شام را روی پیک نیک گرم میکردند که ناگهان صاعقه..
دزفول از صاعقه خیزترین نقاط زاگرس است.
صاعقه ای که آیت خدا و یکی از نعمات الهی و کمترین سودش رشد قارچهای خوشمزه ی کوهی است.
اما همین صاعقه اگر تمهید نشود مرگبار نیز هست.
گفته میشود قریب به 8 الی 10 مدرسه کانکسی در مناطق رعد و برق خیز شهیون و سردشت داریم که هیچکدام مجهز به سیستم ارت و چاه ارتینگ ناقابل دومتری هم نیستند.
انتظاری هم از شیخ ریش قشنگ پاستور نیست که از ته خانه 200 میلیاردی اش در نیاوران، خبر از عدم ایمنی مدارس قوطی کبریتی مناطق محروم مملکت داشته باشد.
بگذریم..
من اما دستبوس گروههای جهادی دزفول هستم اگر کلیه مدارس کانکسی دزفول را سریعن مجهز به سیستم و چاه ارت کنند پیش از آنکه پیکر عزیز دیگری کباب شود.
