بازگشت
زمانه‌ای که ساختارها و اقتضاهای تولیدی بشر او را به فلاکت کشانده است آدمیان مدام به زمین می‌خورند و به انابه رو می آورند. از این رو انسان ها در جهان کنونی اگر مسلمان باشند مسلمانان توابی خواهند بود که در ظلّ اسم توّاب ربّ العالمین به سر می برند. انسان فرورفته در چاه اسفل السافلین، فقط با «ایمان» و «عمل» روشنایی می بیند که رددناه اسفل السافلین، الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات…
ولی اقتضاهای نازل جهان امروز بین ایمان آدمیان و عمل آنها فاصله انداخته است. هر چند انسان های مومن، «آگاه» به آرمان ها و حقایقی شده اند، ولی زمانه چنان جهت باطلی به خود می گیرد که کمتر مومنی است که از پس این همه کششِ امّاره زمانه بر آید و به عاملان نجات یافته بپیوندد. لذا ما مومنان با توبه شناخته خواهیم شد تا اینکه با شکر؛ مومنان در زندگی شخصی و اجتماعی خویش مدام تصمیم می گیرند و اراده می‌کنند و کمتر به غایت می‌رسند، چراکه مَکرِ ایّام قوت گرفته است و همراهی آن با غایت و ایمان انسان کاهش یافته است. اگر توانی برای سلوک الی الله جاری شود نفوس مطمئنه بشریت به بازار بندگی می آیند، و افسوس که هر چه هست فقط خواندن الله است و نه سلوک به سوی او. ما می خوانیم و می مانیم، و روزنه امیدمان لوّامه ای است که امروزه خود را عیان کرده و نفوس دیگر را به حاشیه می‌کشاند. «توبه» راه بشریت برای فردایی است که امکان خلیفه‌اللهی فراهم شود که یا ایتهاالنفس اللّوامه ارجعی الی ….
انقلاب اسلامی جوابیه‌ای از آستان الهی برای مومنان نائم و تائبی بود که پی به ضعف انسانی خویش برده بودند و از رها شدگی به درگاه الهی پناهنده شدند و البته هنوز هم برای دستگیری الهی باید به توبه تاریخی رو آورد که هیچ چیز جز جامعه موعود عطش انسان آخر الزمان را سیراب نخواهد کرد.
مگر خدایی به فریاد ما برسد….
نوشته شده توسط:محمد پورکیانی
