به نام خدا
دیگر از آنهمه اندیشه ی پرواز یمان
نیست ، غیر از دوسه تا چلچله همباز یمان
ابر، همسایه ی این باغچه خواهد شد اگر
به تبر برنخورد حس ّ سرافراز یمان
شب سردی ست ،کسی فکر ِ ده ِ پایین نیست
مگر ای عشق! تو با شعله بیاغازیمان
گرچه صد بادیه از اسب هوس افتادیم
کاش ای وسوسه از اصل نیندازیمان
کشتزار عطش و لاله و تاکیم از بس
ابر گریان شده بر خاطر ناراضیمان
غیرت ماست که در سینه ی کارون جاری ست
وای اگر خشک شود این رگ ِ اهواز یمان
گفتم از عشق بگویم عطش امّا نگذاشت
مده ای شعر! در این فاصله ها باز یمان
شب یلداست، به گیسوی غزل چنگ بزن!
غزلی باز کن از حافظ شیراز یمان
یا علی
