«بسم الله الرحمن الرحیم»
مادرجان! بهار ما هم خزان است!
مادرجان پهلو شکسته ام سلام!
ام‌المصائب قلبم می‌خواهم برایت یا بهتر و زیباتر بگویم برای دل شکسته و بی‌چاره ی خودم قلمی بزنم؛ قلمی که جوهرش هیچ‌گاه برای شما بر روی کاغذ حرکت نکرد.
مادرم! مادر دل‌غمینم بی‌مقدمه بگویم، امسال روزهای وداعت با علی(علیه‌السلام) برای ما رنگی دیگر دارد؛ امسال فاطمیه‌ات بوی سیب سرخ سفره ی هفت‌سین را می‌دهد. امسال رقص ماهی عید در تنگ بلورین برای من معنی دیگری دارد؛ امسال مثل بعضی از سال‌های گذشته درون تنگ بلورین روی سفره ی عید ما دو ماهی قرمز دور هم می چرخند؛ و چرخش ماهی‌ها به دور همدیگر ذهن مرا ناخودآگاه به سمت طواف‌های عاشقانه و زیبای تو و علی(علیه‌السلام) روانه می‌کند و بعد طواف پیامبر رحمت به دور هر دوی شما… .
…ولی فاطمه جان! دیگر روز های جدایی فرارسیده است؛ علی زمان وداع را نزدیک‌تر از هر زمان دیگری در وجود خود احساس می‌کند. مادر جانم فدایتان شوم! 70 روز است که از درد پهلو به خود می‌پیچید و علی نیز بی‌رمق در برابر دیدگان شما نشسته است و عرق شرم عجیبی را بر پیشانی خود احساس می‌کند و نظاره‌گر آب‌شدن شمع وجود خویش است.
علی هر روز حوادث آن روز شوم را در ذهن خود مرور می‌کند؛ نمی‌خواهم روضه بخوانم ولی چه بگویم از در و آتش و مسمار و پهلوی شکسته و… واماه…
…بگذریم؛ دیگر دلم طاقت نمی‌آورد. علی هر روز عرق شرمی را که بر پیشانی‌اش نشسته است پاک می‌کند. علی فقط چند لحظه دیگر چشمان زهرا را در کنار خود خواهد داشت. فقط چند لحظه دیگر می‌تواند در چشمان زهرا ذل بزند و احساس تنهایی را از خود دور کند. خدارو شکر علی، امیرالمومنین، ولی الله الاعظم، هنوز همدمی غیر از چاه دارد…
یا فاطمه بعد از تو زانوان علی دیگر حتی طاقت راه‌رفتن نداشت؛ یا زهرا بعد از رفتن تو، چشمان علی دیگر توان نگاه به نامردمان مدینه را نداشت…
فاطمه جان بهار امسال ما ایرانیان هم مانند بهار علی خزان است. یا زهرا ایرانیان نوروز امسالشان را با توسل به شما آغاز کردند. ما به این حزن نوروزی خویش برای شما افتخار می‌کنیم. نوروز واقعی ما آمدن میوه ی دلتان مهدیصاحب الزمان است. مادر جان توروخدا شما هم برای آمدنش دعا کنید…
پایان بخش این دل‌نامه رباعی ای است از عزیز دلمان، حاج منصور ارضی:
نوروز اگر وقت دیدار است مردم امسال بر داغی گرفتار است، مردم
حرمت نگه دارید پای سفره عید چون مهدی زهرا(س) عزادار است، مردم
نوشته شده توسط: آقای رحیم قاسمی
