محمدمهدی سیار شاعری است که با برخی شعرهایی مثل( مالک رسیده است به آن خیمه سیاه) و (مباد سفره رنگینتان کپک بزند)و (از کتاب درسی آن سال‌ها) و (شطرنج) برای ما آشناست. سیار دانشجوی دکترای فلسفه است و با علوم اسلامی نیز تا سطح پایه یک حوزه آشناست و همین مشخصه وقتی به توانایی های فنی او اضافه می شود، به سرعت به شعر او درخشش خاصی می‌بخشد.
از حیث تکنیک، محمد مهدی سیار شاعری با حیای تکنیکی بالاست، چرا که از عادات مرسوم برخی شعرهای جوان که ویژگی‌های فنی‌شان را به اصطلاح به رخ می‌کشند و حتی به چشم مخاطب فرو می‌کنند! مبراست و هنرنمایی‌هایش بسیار آهسته و پیوسته است و لحظاتی مثل(فال حافظ هم هر بار که می‌گیرم باز/ مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید ) را خلق می‌کند.
و نکته آخر این‌که موفقیت سیار در نیمایی‌ها نشان می‌دهد که میراث ادبی نیما که آخرین بار در هیئت دلآرای قیصر عزیز، علی رغم تمام بی‌مهری‌های زمانه جلوه کرده بود، در میان شاعران جوانی مثل محمد مهدی سیار همچنان زنده است و به حرکت بالنده خود ادامه می‌دهد. جریانی که به نظر من می‌تواند بهترین شیوه‌ها و نمونه‌های نوآوری مبتنی بر سنت را ارائه دهد.
تمام شعر های آقای سیار جمع شد و کتابی را تشکیل داد به نامه رودخانی که در چند ماه گذشته به دست رهبر انقلاب رسیده و به قدری ایشان از اینک کتاب راضی بودند که درباره این کتاب فرمودند:
خیلی خوب بود.
مشرق
