مراسم تودیع محمد سرافراز و معارفه عبدالعلی علیعسگری روئسای پیشین و تازه سازمان صداوسیما، امروز با حواشی متعددی همراه بود اما مهمترین حاشیه که از نگاه رسانهها به دور ماند، کیفیت چرخش اشخاص بود، به گونهای که حتی یک نفر زحمت بدرقه سرافراز را نکشید و اساساً رئیس پیشین راهش را گرفت و رسانه ملی را ترک کرد!
آیین تودیع محمد سرافراز و معارفه عبدالعلی علیعسگری امروز -سه شنبه 28 اردیبهشت- با حضور علی لاریجانی، محسن رضایی، سردار نقدی و گروهی از چهرههای موثر سیاسی برگزار شد. در این مراسم که بازار شوخی و کنایه داغ بود، حکم علیعسگری قرائت شد و دوران مدیریت ششمین رئیس سازمان صداوسیما رسماً آغاز شد.
با پایان این مراسم و فراررسیدن موعد ترک سالن میزبان این برنامه، عمده رسانهها و چهرههای فعال در صداوسیما گرداگرد رئیس تازه صداوسیما را گرفتند و همانگونه که در تصاویر ثبت شده از این لحظات نیز مشخص است محمد سرافراز اهمیتش را به طور کامل از دست داده، به گونهای که کاملاً نادیده گرفته میشود و حتی از او درباره آینده کاریاش نیز کوچکترین سوالی میشود.
بر اساس مشاهدات خبرنگار «تابناک»، سرافراز بدون اینکه حتی چند بدرقه کننده از میان همکاران و کارمندانش داشته باشد، تنها با محافظش محل برگزاری مراسم تودیع و معارفه را ترک کرد. در واقع مجموعهای از همکارانش که تا دیروز سراپا به دنبالش بودند، در عرض چند دقیقه کاملاً تغییر موقعیت قدرت را حس کردند و سرافراز با به فراموشی سپردند!
![حتی یک نفر زحمت بدرقه سرافراز را نکشید! حتی یک نفر زحمت بدرقه سرافراز را نکشید!](http://cdn.tabnak.ir/files/fa/news/1395/2/29/595951_913.jpg)
تصاویر: عرفان کوچاری / تسنیم
شاید برخی این تصاویر را متناسب با تعبیر حضرت علی (ع) تلقی کنند که فرموده بود: «دنیا دو روز است یک روز است یک روز با توست و یک روز علیه تو… روزی که با تست مغرور نباش و روزی که علیه توست صبور باش به یاد داشته باش که هر دو پایان پذیرند» اما حقیقت آن است که در این تصویر، مسئله اصلی سرافراز نیست و او تنها چهرهای در انتهای دوران مدیریت کلان است که طبیعتاً تکلیفش مشخص است.
آنچه در این تصویر محل تامل است و در بدرقه ثبت نشده در این تصاویر نمود عینی بیشتری دارد، نوع چرخش سریع است. بدون تردید رئیس تازه صداوسیما در معرض توجه است اما آیا به اندازه انگشتان یک دست، مسئولانی یا حتی کارمندان جزئی از این سازمان نبودند که رئیس سابقشان را تا در خروج سازمان متبوعشان بدرقه کنند یا چون قدرت سلب شد، رئیس سابقشان حتی اهمیتی به اندازه یک بدرقه ساده را نیز ندارد؟!
در تاریخ معاصر اتفاقات اینچنینی بارها رخ داده و تازگی ندارد اما هیچگاه با چنین سرعتی به وقوع نپیوسته و امکان ثبت نیافته است. شاید تصور شود این تصاویر، سه قاب ساده بیشتر نیست اما حقیقت آن است که این اتفاق را میتوان به عنوان یکی از بزنگاههای مهم برای رفتارشناسی در نظر گرفت و با تکیه بر همین رویه، در بسیاری از مقاطع حساس میتوان چرخشهای سریع را پیشبینی کرد!
تاریخ ایران مملو از سیاستمداران و مدیرانی است که تصور نمیکردند با چنین سرعتی گرداگردشان خلوت شود و ظاهراً با گذشت سالها، هیچ تغییری از این منظر رخ نداده است! شاید بخواهیم این واقعیت را انکار کنیم اما با آنچه در تاریخ ثبت شده، چه میتوان کرد؟ بکوشیم صرفاً بنده قدرت نباشیم!