هر مصنوعی صانعش را نشان میدهد.
به هر چیزی نگاه کنی، سازندهی آن را یاد میکنی.
قالی را میبینی، میگویی عجب قالیبافی داشته است. ساختمان را میبینی، میگویی عجب معماری داشته است.
خودت را چه؟ اگر خودت را هم جلوی آیینه نگاه کنی، یاد خدا میافتی؟
مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ
یعنی هر کس نفس خودش را نگاه کند، خدا را دیده است.
وقتی یاد خدا افتاد، خدایی میشود؛ گوشت و پوستش هم صدا میزنند لا اله الاّ الله، ذاتش میگوید لا الهَ الاّ الله.
حاج اسماعیل دولابی
