پایتخت سریالی است با نقاط قوت بسیار که بر نقاط ضعفش سنگینی می کنند . سریالی که توانست با زبان طنز اما بدون استفاده از هجو و لودگی ، مفاهیم اخلاقی و ارزش های دینی را به مخاطب القا کند و قدردانی و احسنت گویی صاحب نظران را به خود جذب کند . چه بسیار سنت های نیکو و پسندیده فرهنگ ایرانی که در این سریال به نمایش گذاشته شد و البته نادرستی بعضی سنت های غلط هم به تصویر آمد . پایتخت سریالی است که برای اولین بار توانست خانواده ای ایرانی را با شخصیت هایی مثل مردم ایرانی به تصویر بکشد . و چه بسا یکی از عوامل مؤثر در جذب مردم به این سریال همین باشد . آن چنان که پایتخت4 در ماه رمضان امسال پرمخاطب ترین سریال بود . با این تفاوت که این بار پایتخت با مضامین سیاسی و اجتماعی روی آنتن رفت .
پایتخت4 روایتگر مسیر دشوار مدیران دغدغه مندی است که برای بهبود وضعیت مردمشان دل می سوزانند . مدیرانی که هر چه جدی تر برای تحقق این هدف گام برمی دارند ، مشکلات بیشتری به آنان فشار می آورد . از سوءظن ها و شایعات نا به جا گرفته تا به دوش کشیدن کوتاهی های سایر همکاران ؛ از انتظار اقوام و دوستان برای پارتی بازی و زیر پا گذاشتن قانون گرفته تا پیشنهاد رشوه . چه خوب قصه ای پروراند آقای تنابنده از ریشه دار بودن مشکلات سیاسی و اجتماعی در فرهنگ مردم ؛ مردمان قصه ی پایتخت با آن که خود فرزندان جنگل های سبز شمال بودند ، به خاطر منافع اقتصادی چشم به روی تخریب این جنگل ها بسته بودند . تا جایی که به خاطر فشارهای معیشتی حاضر به نادیده گرفتن قانون شدند و حاضر به سکونت در منزلی شدند که شرعاً غصبی محسوب می شد . مردمی که قدر سرمایه های عظیم محیط زیستشان را نمی دانند و حواسشان نیست که اینها نعمت های خدادادی هستند و در دستشان امانتند . این مردم انسان های پاک و معتقد و ساده دلی هستند ، اما قانون را جدی نمی گیرند و همین نقطه ی شروع اختلافات و کدورت ها می شود . در نهایت نیز به جای تسلیم شدن در برابر مجریان قانون ، آن ها را تهدید به خودسوزی می کنند و چالش های سیاسی جدی در این بین به وجود می آید . وقایع این چنینی در اجتماع ما کم نیست ؛ هنوز مانده تا همه قانون را فصل الخطاب بدانند و قانون گریزی توجیه نشود . فقط یک نکته ی قابل تأمل می ماند و انتخاب موضوع محیط زیست در این برهه ی زمانی است . پایتخت یک « اولین » مفید دیگر به کارنامه ی خود اضافه کرد و اولین سریالی شد که اینقدر جدی به موضوع محیط زیست پرداخت .
در یک سال اخیر بحث محیط زیست بسیار داغ بود . یک علت اصلی آن هجوم ریزگردها و اختلال جدی بود که در زندگی مردم منطقه ی وسیعی از کشور پیش آمد و دیگری آتش سوزی در چند جنگل مهم از کشور . کارشناسان و صاحب نظران جدی تر به میان آمده اند و بنا به نظر اکثرشان آسیب هایی که به محیط زیست کشور وارد شده ناشی از کوتاهی های مدیریتی است و دستگاه های اجرایی مربوطه باید حفظ محیط زیست را اولویت جدی سیاستگذاری های خویش قرار دهند . مجوزهای غیرقانونی سازمان محیط زیست و کوتاهی اش در انجام وظیفه در وضعیت بحرانی هجوم ریزگردها به خوزستان و نیز آتش سوزی جنگل ها سیل انتقادات را به این سازمان وارد کرد . در واقع نقش مسئولین در از دست رفتن محیط زیست بسیار پررنگ تر از مردم بوده است . در حالی که در پایتخت قصه ای روایت شد که مردم جلوی مسئولین را برای حفظ محیط زیست گرفته بودند . مثال چنین قصه هایی در جامعه ی ما کم نیست ، اما ای کاش در این برهه ی زمانی فیلمنامه ی پایتخت طوری به نگارش در می آمد که با نمایش اقدامات غیرقانونی برخی مدیران ، تلنگری برای مسئولین باشد . جز در چند صحنه ی محدود که اعضای شورای شهر نسبت به هشدارهای هما سعادت مبنی بر تخلفات مربوط به حوزه های زیست محیطی بی توجهند ، مورد دیگری در سریال نمی بینیم . به عقیده ی بنده اگر به این مسئله توجه می شد ، پایتخت4 می توانست در فرهنگ سازی برای حفظ محیط زیست بسیار مؤثرتر باشد .
