مدتیست که بر سر برگزاری کنسرت در دزفول اختلاف نظرهایی میان علما و روحانیون شهر، و برخی مسئولین به وجود آمده است به گونه ای که احساس میشود این مسئله دارد از حالت یک اختلاف نظر ساده خارج و صورت جدل و عناد به خود می گیرد. از یک سو روحانیت معظم نگران وضعیت فرهنگی دزفول است که مبادا خدای ناکرده آن بی حیایی و بی عفتی که دامنگیر شهرهای بزرگ شده، شهرمان را نیز آلوده کند. و از سوی دیگر برخی مسئولین، به جای حل کردن مسئله با گفتگو، در پی دامن زدن به اختلاف و برگزاری اولین کنسرت دزفول به هر قیمتی و بدون در نظر گرفتن سخن عالمان دینی هستند.
مشکل برگزاری کنسرت چیست؟
نوع برگزاری کنسرتهای موسیقی در دنیا با اختلاط زنان و مردان همراه است و به دلیل ویژگی تحریک کنندگی موسیقی، عموما باعث بروز اعمال نامتعارف و غیر شرعی در چنین مجالسی میشود. در کشور ما هم هر چند فضای کنسرتها به بدی خارج نیست اما متأسفانه کم کم دارد به آن شبیه میشود!
البته باید گفت که خوشبختانه فضای حاکم بر کنسرتهای موسیقی سنتی و اصیل ایرانی اینگونه نیست و بارها در خود دزفول برگزار شده است.
موسیقی پاپ
ویژگی اکثر موسیقی های پاپ ریتم تند و موضوع آن نیز بیان روابط عاشقانه است. هر آدمی می داند که در چنین شرایطی، برخی افراد ضعیف النفس کنترل خود را از دست می دهند. درست است که عموم مردم در ایران و خصوصا در دزفول اعتقادات قوی مذهبی داشته و رفتارهای ناهنجار را در شأن خود و مطابق آئین خود نمی دانند اما به فرموده قرآن کریم همیشه بیمار دلانی هستند که چنین فضای مستعد گناهی را به گناه آلوده کنند.
حرف علما چیست؟
روحانیون معظم دزفول اعتقاد دارند که باب شدن اینگونه کنسرتها باعث به وجود آمدن یا تشدید فضای بی عفتی و بی حیایی میشود و هرچند در ابتدا ممکن است هنجارشکنی اتفاق نیفتد اما فضای این کنسرتها مستعد هنجارشکنی و بی عفتی است و در آینده مثل برخی شهرهای بزرگ، دزفول نیز به گناه بی حیایی آلوده خواهد شد.
وقتی نخبگان سکوت می کنند
واضح است که رفع این معضل فرهنگی نیازمند پژوهش های جامعه شناختی و روان شناختی گسترده ای است و این وظیفه حوزه و دانشگاه است. اما با کمال تأسف وقتی هنجارشکنی هایی مثل رقص مختلط در فلان کنسرت، آب بازی دختران و پسران در فلان پارک، پارتی ها و مواردی از این قبیل مشاهده میشود و روحانیون دلسوز نسبت به وضعیت فرهنگی اعتراض می کنند، روان شناسان، جامعه شناسان و متخصصانی که باید برای این مشکلات چاره اندیشی کنند، سکوت کرده و یا نهایتا سری به حال تأسف تکان می دهند. به این شکل کار به جایی می رسد که مسئولی به پشتوانه امضای یک شورای فرهنگی نصیحت خیرخواهانه بزرگان دین را برنمیتابد و اصرار به برگزاری کنسرت می کند.
قانون موافق بی حیایی نیست
آنچه مسلم است قانون اساسی جمهوری اسلامی با برگزاری مجالس لهو و گناه صریحا مخالف است و تشخیص لهو بودن یک مجلس در درجه اول بر عهده عالمان دینی و مراجع تقلید است و در اجرا و اعمال تشخیص علما، بر عهده قانون گذاران و مجریان قانون است. حال اگر برخی مجریان قانون در انجام وظیفه خطا کنند لازم است که به نصایح علما و مراجع گوش دهند و اشتباه خود را رفع کنند.
راه حل!
روحانیون معظم دزفول اعلام کرده اند که خواستار گفتگو با مسئولان شهر برای حل این مشکل هستند. تنها کاری که باید انجام شود این است که مسئولان مربوطه به جای اصرار بر انجام کار خود، اختلاف نظرات را با روحانیون و متدینین به گفتگو بنشینند.
جان کلام!
این مسئله به هیچ عنوان با لجاجت و پافشاری بر انجام یک کار حل نخواهد شد. فراموش نکنیم که ثبات و آرامش و پیشرفت در کشور که در این جهنم و آشوب منطقه به دست آمده به لطف خدا به برکت هدایت مقام معظم رهبری و برکت وجود علما و مراجع عظام تقلید بوده است و تاریخ نشان داده است که هرجا مسئولان از نصایح علما فاصله گرفته اند مسیرشان به بیراهه منتهی شده است.
یا حق
حسین خوشکام
