پیرامون سوریه
این نوشتار نه یک تحلیل سیاسی یا بین المللی، بلکه سخنانی است از سر انصاف با کسانی که واقعیات مسائل منطقه بخصوص سوریه برایشان مبهم یا سوال برانگیز است.
قبل از پرداختن به چرایی دفاع از جمهوری اسلامی از حکومت سوریه لازم است توضیحی کوتاه عرض کنم:
همانطور که می دانید از میانه های قرن بیستم به بعد کودتاها و انقلابهایی در منطقه صورت گرفت که غالبا متمایل به بلوک شرق و ایدئولوژی های سوسیالیستی-کمونیستی و همراه با گرایشهای ناسیونالیستی عربی بود (و ضدیت با رژیم صهیونیستی) که از آن جمله می توان به مصر، لیبی، سوریه، عراق و… اشاره کرد. اما پس از گذشت چند سال در یک چرخش 180 درجه ای برخی از این کشورها در کنار آمریکا و بلوک غرب قرار گرفتند مانند سازمان مجاهدین و برخی دیگر از گروههای چپ مارکسیستی در ایران که امروز در دامن آمریکا و اروپا هستند و امام راحل به درستی از آنها به کمونیست آمریکایی تعبیر کرد. در این میان سوریه تقریبا تنها کشوری بود که با ادامه همان رویه گذشته به مخالفت با رژیم صهیونیستی و حمایت از مظلومان و آوارگان فلسطینی پرداخت.
و حال در چرایی دفاع جمهوری اسلامی از حکومت بشار اسد:
1-درست است که در سوریه حزب بعث در راس قدرت بوده و هست، اما حزب بعث سوریه با حزب بعث عراق بسیار متفاوت بوده و هست، هر چند که (به همراه حزب بعث لبنان) از عقبه ایدئولوژیک مشترکی برخوردار باشند.
2-در راستای این تفاوت می توان موضع مخالف مرحوم حافظ اسد را در قبال جنگ تحمیلی 8 ساله علیه ایران دانست که تقریبا تنها کشور عربی غیر همراه با صدام حسین ملعون، حکومت سوریه بود.
3-کمترین حقی که سوریه بر ما دارد این است که در دوران جنگ تحمیلی تنها کشوری بود که در تهیه ابزار و مهمات به کشورمان کمک کرد و در این راستا می توان به خاطرات سردار شهید حسن تهرانی مقدم درباره راه اندازی قوای موشکی سپاه با کمک افسران سوری مراجعه کرد ودر واقع ما باید برای او جبران کمک دیروز را بکنیم.
4-مخالفت جدی حکومت مرحوم حافظ اسد و فرزندش بشار اسد با رژیم غاصب صهیونیستی وبیانات سال گذشته امام خامنه ای که فرمودند هر جا که مخالفت با رژیم صهیونیستی باشد ما در آنجا حاضریم(نقل به مضمون) و پر واضح است که مخالفان مسلح اسد در دامان محورغربی-عربی-ترکی حامی غاصبان قدس تجهیز و مسلح شده و می شوند.
5-در پاسخ به کسانی گفته و می گویند ما(جمهوری اسلامی) نباید مطلقا از اسد حمایت می کردیم باید پاسخ دهم که اگر اسد حق مطلق نباشد (که نیست) ولی دشمنان مسلح داخلی و معاندان خارجی او قطعا باطل مطلق خواهند بود و این را می توان از کشتن زنان و کودکان و حمله به اماکن مقدس چون مساجد و بقاع متبرک نام برد بخصوص حمله به منطقه زینبیه در روز عید غدیر و حمله به اردوگاه های آوارگان فلسطینی و سایر موارد مشابه اشاره کرد.
6- در هیچ کشوری دمکراسی از طریق زور سلاح تحمیل نمی شود و اگر مخالفان در ادعای خود صادقند بگذارند تا انتخابات آینده ریاست جمهوری برگزار شود، البته آنها می دانند که بازهم بشار اسد منتخب مردم سوریه خواهد بود و بر این اساس است که با طرح های سیاسی مخالفت می کنند.
در پایان باید از خدای متعال بخواهیم تا همه مردم مظلوم مسلمان منطقه را از ظلم و جور ستمگران برهاند و فرج حقیقی را تعجیل بفرماید.
والسلام علی من اتبع الهدی
نویسنده :سید حسین صفویان
