حامد یامین پور – دزمهراب : پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه 57 و آغاز تحولات و بحران های اجتماعی که در پی انقلاب رخ می داد به مرور اهمیت رسانه و تأثیر گذاری فراوان آن بر روی اقشار مختلف مردم برای نیروهای انقلابی مشخص شد.رادیو یکی از رسانه هایی بود که در آن دوران بسیار مورد توجه و اقبال مردم بود. از این رو توجه به این رسانه و محتوای آن و البته نیروهای مشغول به کار در آن مورد نظارت بیشتر از سوی انقلابیون قرار گرفت.
در این میان حضور برخی عناصر ضدانقلاب در میان کارکنان و برنامه سازان رادیو و سطح تأثیر آن ها در برخی از شبکه های رادیویی چاره ای جز انحلال کامل آن شبکه ها پیش روی نیروهای انقلاب قرار نمی داد.
در همین دوران رادیو نفت ملی آبادان و رادیوی اهواز جزو شبکه های رادیویی بودند که به دلیل سطح بالای نفوذ عناصر ضد انقلاب در آن ها توسط نیروهای انقلابی منحل شدند. انحلال این دو شبکه ی رادیویی در زمانی اتفاق افتاد که درگیری های مرزی میان نیروهای ایران و عراق در جنوب خوزستان آغاز شده بود و رادیوی بغداد که به راحتی توسط مردم خوزستان شنیده می شد عملیات روانی فراوانی را در راستای اهداف رژیم بعث عراق آغاز کرده بود.
در همین گیر و دار نیروهای انقلابی که با انحلال رادیوی نفت ملی در آبادان و رادیو اهواز دست خود را در برابر طرف عراقی بسته می دیدند در صدد تأسیس یک شبکه رادیویی با هدف خنثی سازی توطئه های دشمن بر می آیند. شبکه ای که البته باید در یکی از انقلابی ترین شهر ها و توسط انقلابی ترین نیروهای انسانی ایجاد می شود.
دزفول گزینه ی مورد نظر انقلابیون بود. شهری که در مبارزات انقلاب بسیار تأثیر گذار بود و البته عالم مبارزی همچون آیت الله سید مجدالدین قاضی دزفولی به عنوان نماینده ی مستقیم امام خمینی (ره) به عنوان یک مرجع مبارز و انقلابی، رهبری مردم آن دیار را بر عهده داشت.
رادیو در دزفول در حالی تأسیس می شود که ساختمان مناسبی برای این کار در این شهر وجود ندارد و البته نیروهایی هم که برای این کتار انتخاب می شوند دانش فنی و هنری کار در رادیو را ندارند…
یکی از افرادی که در آن زمان در میان حلقه ی اول شکل گیری رادیو دزفول بوده است در این باره می گوید: عراق رادیوی خوزستان را هدف حمله قرار داده بود و قصد منهدم کردن فرستنده های رادیو آبادان در مرکز خوزستان را هم داشت . پس از شدت گیری حملات به رادیو، مسئولان تصمیم می گیرند که فرستنده های موقتی ایجاد کنند ، بنابراین در ابتدا ،پایه های ۱۰ کیلو واتی رادیو fmدزفول را ایجاد و در نزدیکی “سد تنظیمی”نصب کردند . در آغاز کار این رادیو تنها اخبار و اطلاعیه های ضروری برای شنوندگان خوانده می شد که دکتر “علیرضا عصاره “،مسئولیت راه اندازی رادیو دزفول را در آن زمان بر عهده گرفته بود.
وی در خصوص تأثیر رادیو در زندگی مردم جنگ زده ی دزفول می افزاید: نواری از آژیر قرمز ضبط شده بود که اپراتور آن را در زمان خطر در رادیو فعال می کرد و اطلاعیه وضعیت قرمز خوانده می شد و لحظاتی بعد ،صدای هواپیماهای عراقی دل همه را می لرزاند . مردم در آن زمان برای من تعریف می کردند که پس از شنیدن آژیر وضعیت قرمز، به سمت زیرزمین ها می دویدند ،رادیو سیار را همراه خود می بردند و تا زمانی که وضعیت سفید را در رادیو اعلام کنیم ،در همان زیرزمین ها منتظر می ماندند .
همچنین این فرد به تأثیر آیت الله قاضی دزفولی در شکل گیری رادیو در دزفول اشاره می کند و می گوید: آیت الله سید مجد الدین قاضی،عضو مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه فقید شهرستان دزفول ،پدر معنوی این رادیو بودند .
وی در ادامه می افزاید: به سبب مسائل امنیتی و حضور منافقین ،محل رادیو ،حتی تا چندین سال پس از جنگ نیز محرمانه بود .حتی یک بار در نزدیکی مقر رادیو موشک خورد ،اما خوشبختانه آسیبی به مرکز نرسید.
این رزمنده دفاع مقدس درباره ی یکی از برنامه های پرشنونده ی رادیویی که در دوران جنگ پخش میشد می گوید: در آن زمان برنامه ای به نام “پیام جبهه” در دست اجرا داشتیم که پیش از ساعت پر شنونده ۱۴ پخش می شد . در این برنامه پیام رزمندگان مناطق اندیمشک ،دزفول و شوش به گوش شنوندگان می رسید و شایعاتی را که دشمن به قصد تضعیف روحیه مردم پس از عملیاتهای مختلف رواج می داد رد می کرد .
پس از تأسیس رادیو در دزفول این رسانه به شدت مورد توجه مردم این دیار و البته حضرت آیت الله قاضی دزفولی قرار می گیرد. تا آن جا که این عالم انقلابی با شناخت نسبت به این رسانه و کارکرد های آن از وجوهات شرعی برای خرید تجهیزات رادیو اختصاص می دهد.
رادیو در دزفول تازه جان گرفته و البته اقبال عمومی را به سوی خود جلب کرده است . همچنین نویسندگان و شعرای توانایی به کمک نیروهای انقلابی مشغول در رادیو آمده اند و برای محتوای برنامه ها قلم فرسایی می کنند. رادیو در روزهایی که دزفول نخستین هدف موشک های عراقی بود احساس آرامش و امنیت را به مردم هدیه می داد.
تا اینکه در میانه های جنگ و با کنترل اوضاع و همچنین بازگشایی رادیو اهواز زمزمه هایی مبنی بر تعطیلی و انحلال رادیو دزفول به گوش می رسد. زمزمه هایی که چندان به مزاق مردم مقاوم و انقلابی این دیار و همچنین شخص آیت الله قاضی خوش نمی آید.
مخالفت های فراوانی از سوی مردم و آیت الله قاضی اتفاق می افتد اما ظاهراً تصمیم مدیران صدا و سیما انحلال است و از این تصمیم کوتاه نمی آیند.
از آن جا که مردم دزفول بسیار به این مسئله حساس شده بودند و البته حمایت عالم بزرگ شهر را نیز در کنار خود داشتند کار برای انحلال شبکه رادیو دزفول سخت می شود. از این رو نیروهای سازمان تصمیم می گیرند که شبانه و بدون اطلاع تجهیزات رادیو را از دزفول خارج کنند. نقطه ی اوج و عجیب ماجرا این جا اتفاق می افتد. زمانی که آیت الله قاضی به بسیجیان دستور می دهد که با ژ3 راه را بر کسانی که می خواهند تجهیزات را از شهر خارج کنند ببندند.
این اتفاق و جسارت آیت الله قاضی و حفظ رادیو در دزفول یکی از برجسته ترین اتفاقات تاریخ معاصر دزفول به حساب می آید . البته ما را نسبت به برخی از تصمیم های مدیریتی نه چندان صحیح در میان مدیران سازمان صدا و سیما متوجه می کند.
رادیو دزفول در یک دهه ی گذشته مکرراً توانسته است عنوان بهترین رادیوی محلی را از لحاظ کیفیت برنامه بدست آورد.
مقام معظم رهبری نیز در بازدید از دزفول اشاره ای به کیفیت و تأثیرگذاری فراوان این رادیو در میان مردم آن دیار می کنند.
«من یادم می‌آید که چندین سال قبل در زمان ریاست جمهوری، برای شرکت در یک مراسم نظامی به دزفول رفته بودم؛ اوقات جنگ بود و دزفول هم وضع خیلی خاصی داشت. در دزفول به من گفتند که ما میتوانیم یکی، دو ساعت در روز برنامه‌سازىِ رادیویی کنیم؛ بعد گویا میخواستند این را به ما نشان بدهند که میتوانند؛ واقعاً هم نشان دادند. من در آن فاصله‌یی که آن‌جا بودم، چند نفر آمدند و برنامه‌ی خود را اجرا کردند؛ اجراهای بسیار خوب و قوی؛ مضمونها و محتواهای بسیار خوب؛ قالبهای هنرىِ بسیار خوب؛ مقاله‌های ادبىِ بسیار زیبا. در زمینه‌ی مقاله‌های ادبی و شعر و این حرفها، رودربایستی هم با کسی ندارم؛ اما آن برنامه‌یی که اجرا شد، انصافاً خوب بود؛ در حدی که با این برنامه‌های معمولی که رادیوی ما پخش میکند، قابل مقایسه نبود؛ این در حالی بود که دزفول شهر کوچکی هم است؛ ولی معلوم بود که نویسنده‌ی خوب دارد؛ مجرىِ خوب دارد؛ هنرمند دارد؛ خوش‌صدا دارد که این برنامه را قشنگ اجرا کند و انسان از حرف زدنش لذت ببرد. بنابراین، از این عناصر محلی حتماً استفاده بشود.»
