چقدر خوب است که خدا با ماست
بعضی وقتها فکر میکنیم که خدا ما را فراموش کرده و مشکل پشت مشکل دردسر پشت دردسر گاهی بیماری گاهی مالی گاهی خانوادگی و گاهی … خدا فراموش کرده که بنده ای هم دارد که باید رحمتی لطفی به این بنده سراپا تقسیرش بنماید شاید این فکر و خیال مدتها به درازا بکشد 1ماه 10ماه 1سال و یاحتی نیمی از عمر ولی یادمان رفته هر وقت که میخاستیم از کلاسی به کلاس بالاتر برویم باید امتحانی میدادیم باید آزمایش میشدیم تا در صورت قبولی در کلاسهای بالاتر حاضر شویم .
یادمان رفته که معلم ما را میدید که امتحان از ما میگرفت و باید بدانیم که خدا ما را میبیند (که اگر امتحانی نباشد باید نگران شویم که خدا ما را حواله کرده برای روز قیامت) پس ما را میبیند که مورد آزمایش قرار میگیریم و امتحان میشویم . غافل از این هستیم که خدا ما را میبیند و راه را به ما نشان میدهد تا پیشرفت کنیم و به اوج برسیم .
ولی امتحان تمام میشود و معلم بانگ بر می آورد که برگه ها بالا خدایا قبول شده ام ،رد شده ام شاید نتیجه امتحانات الهی را هیچوقت در دنیا نفهمیم ولی امتحان به پایان میرسد گاهی بعد از 1ماه برای برخی بعد از 10ماه برای برخی دیگر بعد از 1سال و یا برای برخی نیمی از عمر و یا تمام عمر ولی به پایان میرسد و خدا رحمتش را لطف و مهربانیش را بر سر این بندگانش میریزد .(خدا کند که جزء قبول شده ها باشیم)
چقدر شیرین است که در این آزمایشات الهی صبر پیشه کنیم و از این فرصتها برای پیشرفت استفاده کنیم .
خداوندا کمکمان کن که از این امتحانات سربلند و موفق خارج شویم
چقدر خوب است که خدا با ماست
نویسنده : احسان قیلاوی زاده
