داستان فیلم
موش های « شهر موش ها 2 » همگی بزرگ شده اند و دارای فرزند و خانواده هستند. معلم جدید مدرسه هم که جایگزین معلم فداکار قسمت قبل شده وظیفه آموزش دادن به بچه موش ها را دارد، اما نگرانی از وجود ” اسمشو نبر ” کماکان در شهر موش ها وجود دارد. کُپُلک و مشکی و صورتی که به شدت کنجکاو کشف دنیای پیرامونشان هستند بطور اتفاقی بچه گربه ای را پیدا می کنند که داخل سبدی قرار داده شده و در رودخانه رها شده است. آنها تصمیم می گیرند از این ” بچه اسمشو نبر ” مراقبت کنند اما …
«شهر موش ها 2 » را باید بطور کامل متمایز از آنچه که در سالهای جنگ مشاهده شد دسته بندی کرد. شاید پیش از تماشای فیلم باید این مسئله را ذکر کنم که « شهر موش ها 2 » شاید شخصیت ها و فضای آشنایی برای مخاطبین میانسال فیلم داشته باشد اما از لحاظ فرم و روایت، اثری مستقل است، اما به جرأت می توان گفت که این فیلم هم برای مخاطب بزرگسال و هم کودک باهم ساخته شده و جزو معدود فیلم هایی است که پدرها و مادرها در کنار فرزندانشان می توانند به دیدن این فیلم بروند.
اولین نکته ای که در « شهر موش ها 2 » جلب توجه می کند، بزرگ شدن موش های مدرسه است. البته این گذشت زمان سبب نشده تا این شخصیت ها تکه کلامها و بامزگی خود را از دست داده باشند و خوشبختانه تماشاگرانی که قسمت اول این فیلم را بخاطر می آورند، به راحتی می توانند از شخصیت های قدیمی این مجموعه و شوخی های بامزه شان لذت ببرند.این نکته جزو نقاط قوت فیلم و یکی از دلایل مهم جذب مخاطبین گذشته است. برای کودکان دیروز بسیار خوشایند است که موش های دوران کودکیشان مانند آنها بزرگ شده اند، ازدواج کرده اند و بچه دار شده اند.
زندگی ایرانی یا زندگی….
شهری که موش ها در آن قرار دارند نیز در قسمت دوم دست خوش تغییرات بسیاری شده است. اگرچه شهر آرمانی که موش ها در قسمت اول به آن رسیده اند هرگز بسط داده نشد، اما در قسمت دوم این شهر بطور کامل به مخاطب معرفی می شود و ما قادر هستیم تا زندگی روزمره موش ها را در آن ببینیم. جامعه ای که مرضیه برومند در « شهر موش ها 2 » ترسیم کرده، جامعه ای آرمانی است که البته از لحاظ جزییات چندان ارتباطی با واقعیت بیرونی و در واقع نمونه ایرانی اش ندارد و در واقع نمادی از یک زندگی راحت اروپایی را نشان می دهد. زندگی ای که درآن والدین بدون فرزندان خود به مهمانی می روند، آواز می خوانند و باهم ارتباط راحتی دارند و شوخی می کنند. حتی سبک لباس پوشیدن موش ها و نوع آرایش شان نزدیک به جوامع غربی است، به عنوان مثل درطول فیلم می بینیم که کپل از زنجیر طلا در گردنش استفاده می کند.
همچنین باید به موسیقی و آوازهای فیلم نیز اشاره کرد که این موسیقی ها سبک غربی داشته و از موسیقی دنیای کودکان بسیار فاصله دارند. در مدرسه این جامعه موزیکال، موسیقی تدریس می شود، خانمی در رستوران پیانو نواخته و آواز می خواند و بسیاری از اتفاقات دیگر که مطمئنا بسیار کمک خواهد کرد که این اثر چنان چه به بازار بین المللی راه پیدا کرد بتواند به راحتی با مخاطبین خارجی اش ارتباط برقرار کند.
لایه هفتم
شاید در نگاه اول این قدر ریز شدن به نظر بعضی ها افراط کردن باشد، اما نباید از این مسأله غافل شد که یکی از اهداف ساخت فیلم برای کودکان آموزش فرهنگ است؛ هدفی که غربی ها کاملا به آن اشراف دارند و تا به امروز با موفقیت آن را عملی کرده اند. این در حالی است که ما در فیلمی که ساخت کشور خودمان است رنگ و بویی از فرهنگ ایرانی نمی بینیم.
“اسمشو نبر” شخصیت دیگر این فیلم است که بطور کامل در تضاد با نمونه کلاسیکش قرار دارد و دقایقی که در تصویر حضور دارد به راحتی مخاطبش را نا امید می کند. تعداد ” اسمشو نبر” در نسخه جدید به 3 افزایش پیدا کرده و این بار آواز می خواند و صحبت هم می کند. در کنار این تغییرات ملایمی که مرضیه برومند در ” اسمشو نبر ” وارد کرده و به نظر نمی رسد که چندان آزاردهنده باشد، یکی دو اتفاق عجیب و غریب هم درباره این شخصیت در جریان داستان رخ می دهد که جای تعجب فراوان دارد. اینکه ” اسمشو نبرها ” در جریان فیلم مشروب خورده و مست می شوند و همچنین در دقایقی از فیلم به کشیدن قلیان مبادرت می ورزند، اتفاقی هست که حتی در دنیا نیز کمتر مشاهده می شود که در فیلمی عروسکی یا متعلق به دنیای کودکان وجود داشته باشد چه برسد به کشور خودمان!
نکته جالب اینکه در دقایقی از فیلم ” اسمشو نبرها ” پس از خوردن مشروبات الکلی تلو تلو خورده و حسابی مست بودنشان را به رخ تماشاگر می کشند که به نظر نمی رسد تماشای این صحنه ها برای کودکان اتفاق خوشایندی باشد.
نظر برخی افراد این است که کارگردان فیلم، خواسته تا با انجام این کار توسط شخصیت های منفی مثل “اسمشونبرها” زشتی عمل را برساند؛ اما این کار زمانی جایز است که کودکان ما عمل مشروب خوردن را در جامعه به وضوح دیده باشند بعد ما برای نشان دادن زشتی کار آن را به تصویر بکشیم تا فرق بین خوب و بد را نشان دهیم. مگرچند درصد از کودکان ما مشروب خواری را به صورت علنی دیده اند؟
اگر این نظر را درست فرض کنیم پس آیا بد حجابی و خوانندگی موش ها که شخصیت های مثبت داستان هستند دلیل بر تأیید این مسئله است!؟!!؟!
مرضیه برومند در مبارزه نهایی مغلطه ای از آثار اکشن روز هالیوود را به کار گرفته که اشاره آشکار به فیلم « ماتریکس » و صحنه معروف خمیدگی کیانو ریوز یکی از آنهاست. به درستی مشخص نیست که چه عاملی باعث شده تا مرضیه برومند که بهتر از هرکس دیگری می داند ” اسمشو نبر ” حداقل در اسم یک گربه هست، در مبارزه پایانی به یک انسان با رفتارهای کاملا انسانی تبدیل شده و سوار بر ماشین!!!
و آخرین مطلب که می توان در این فیلم مشاهده کرد نحوه وارد شدن شخصیت پیشو به داستان است، که زندگی حضرت موسی(ع) را به ذهن مخاطب می آورد و در جایی دیگر، این یک داستان خیالی تلقی شود. شاید عوامل سازنده فیلم به طور عمد به این نکته اشاره نکرده باشند و منظوری از این اتفاق نداشته باشند اما نکته قابل تأمل تأثیر زیر پوستی ای است که دیدن این صحنه ها روی باورهای مذهبی کودکان و حتی گاهی بزرگسالان می گذارد.
منبع : با حجاب
