دولت به شدت در موضع انفعال است. رسانه های دولتی و وکیل الدوله ها هم دائماً در حال تکذیبیه دادن یا ماستمالی کردن یا واکنش نسبت به دیگران اند. تیترهای منفعلانه ی روزنامه های دولتی علیه مستند دیدنی «من روحانی هستم» گویا فعلا تمام شدنی نیست. آنها درست فهمیده اند؛ شاید باور نمی کردند یک حرکت خودجوش دانشجویی چنین فضایی درست کند. این یعنی فراگیر شدن اقدام فرهنگی در «جناح فرهنگی مومن».
به نظرم دوستان به جای واکنش نسبت به رفتارهای سرکوبگرانه ی حامیان دولت به فکر طراحی شماره های 2 و 3 مستند «من روحانی هستم» باشند. پیشنهاد می کنم کمپینی مردمی در حمایت مادی از ساخت مستند «من روحانی هستم(2)» تشکیل بدهیم وهزینه ی ساخت آنرا فراهم کنیم. سازندگان هم سریعاً دست بکار شوند. کارهای خودجوش فرهنگی به این سبک به شفافیت بیشتر فضای سیاسی کمک خواهد کرد و امکان اشتباه کردن دولت را کمتر می کند. اینطور هم کشور رشد میکند وهم به حال خود دولت سودمند است… بالاخره آیندگان تاریخ ما را خواهند خواند!
پ ن: اطلاع رسانی کنید.
پ ن 2: مدت ها بود با خودم فکر میکردم انبوه جوانانی که از این کلاس به آن کلاس و از این سخنرانی به آن سخنرانی می روند دست آخر چکار میکنند؟! گویا رویش های هنری از راه رسیده اند من روحانی هستم
