چهارم خرداد برای دزفول نقطه فروغی است که متاسفانه مدتی است دچار گرد و غبار اهمال شده و قربانی بی ثباتی مدیران در شهرستان دزفول شده است.
متاسفانه امسال ستاد چهارم خرداد دزفول هنوز نتوانسته گزارشی از برنامه های خود، جلسات و فعالیت های خود رسانه ای کند و برنامه چهارم خرداد دزفول در هاله ای از ابهام قرار دارد.
البته با توجه به محدودیت های روزهای کرونایی بزرگداشت روز پایداری و مقاومت روز دزفول صرفا معطوف به برگزاری مراسم بزرگداشت نیست اما متاسفانه خبری از برنامه ریزی برای استفاده از ظرفیت صداوسیما، برنامه سازان، استفاده از ظرفیت شبکه های مجازی و… نیست.
البته سپاه دزفول و بنیاد حفظ آثار رأساً اقدامات خوبی انجام داده اند اما این روز بزرگ با ظرفیت هایی که دارد می‌تواند بسیار فراگیرتر در سطح شهر، استان و کشور دیده و برنامه ریزی گردد.
برخی آسیب های احتمالا در ادامه بررسی و تحلیل می گردد:
فرماندار و رئیس بنیاد حفظ آثار دزفول بعنوان رئیس و دبیر ستاد چهارم خرداد با عدم اطلاع رسانی کافی جلسات و برنامه های خود فرصت نقد را از منتقدین و رسانه ها می گیرد که این مساله یکی از آسیب های موجود بشمار می آید.
دوم اینکه به نظر می‌رسد برنامه های روز چهارم خرداد دارد به سمت انحصار شدن در دست افرادی می رود، البته به دلسوزی و تلاش این افراد شک نداریم اما این با روح روز دزفول مغایرت دارد و در بلند مدت بشدت این مناسبت ملی را آسیب پذیر می کند. بایستی چهارم خرداد همه گیر و فراگیر از همه اقشار در دزفول و شهرها و روستاهای اقماری و از همگی ظرفیت های ملی و شهری استفاده گردد.
به نظر می رسد برگزاری حاکمیتی این رویداد بجای مردمی کردن فضای آن و استفاده از ذوق و شوق و هنر مردمی آسیب بزرگتری است که می‌تواند دامنگیر این رویداد ملی گردد.
درست است که امسال بدلیل شرایط ویژه شیوع کرونا برگزاری مراسمات با محدودیت مواجهه است اما به عقیده حقیر 80 درصد برنامه ریزی ها ارتباطی با تجمعات ندارد و صرفا لازم است ظرفیت های ادارات و ارگان ها، رسانه ها و فضای مجازی، هنرمندان و شعرا، اندیشمندان و صاحبان تریبون، متنفذین و سیاسیون و همچنین ظرفیت های مردمی ساکنان شهرستان دزفول در این روز بزرگ بکارگیری و درگیر شوند تا شاهد تبلور آن باشیم.
