آن روز چه کوبنده یکه و تنها در برابر نامردان سقیفه در مسجد ایستادی تا از حق خود دفاع کنی. همه عجز و ناتوانی خلیفه اول را دیدند….تو قهرمان میدان شده بودی!
اما برای نامردان نااهل سخت بود قهرمانی یک زن! زنی که علی به خاطر او خلق شد!مردی که قهرمان خیبر بود،کسی که پیامبر در وصفش گفت:تو برادر و وصی منی!همان روزی که به فرمان پیامبر همه صحابه با هم عقد اخوت بستند و علی تنها ماند،آنگاه با چشمهای اشکبار سمت پیامبر رفت و گفت همه با هم دو به دو پیمان برادری بستند اما هیچ کس نماند که با من پیمان ببندد من تنها ماندم.آنگاه پیامبر با لبخندی مهربان دستان علی را گرفت و به او گفت:
نسبت تو با من به منزله نسبت هارون با موسی (ع)است .تو برادر و جانشین منی! آنگاه با او عقد اخوت خواند!
اما آن روز شوم که نااهلان سقیفه آتش بر خانه ات کشیدند تا علی را به زور برای گرفتن بیعت به مسجد ببرند تو سپر علی شدی تا نگذاری که امانت پیامبر را ببرند.تو اولین فدایی حیدر شدی….!
تو اولین فدایی ولایت بودی!
تو نمونه کامل عاشقی بودی!
برایمان دعا کن ای آسمانی ترین یاس مدینه: برای ولایی بودنمان،برای فاطمی شدنمان،برای عاشق شدنمان برای عاشق ماندنمان………!
